Merhaba

            Havalar ısındıkça; şimdi böyleyse haziranda temmuzda ne olacak sorusu geliyor aklımıza. Ağustosu hiç getirmeyelim aklımıza. Deli sıcaklar olacak gibi bu yaz. Eskiden bir kıştan bahara geçiş olurdu. Mutedil rüzgarlar, ne üşüten ne terleten bir hava, akşam üstü serinliği vesaire. Şimdi direk yaza geçiliyor. Gerçi kışta kışlığını yaptı denemez. Hayırlısı olsun. Bugün bir bahar yazısı yazacak gibi yapayım, bakalım olacak mı?

          Hani yosun rengi gözlerin olacaktı senin? Diye sitem eden ve siteminde bile bazen aşırı kibarlaşan şarkıların ilham perileri ile şairlere uçuştuğu, oradan da bestekarların elinde şarkıya dönüştüğü o eski sadabat günleri çook eskilerde kaldı. Kağıthane deresi o zamanlar tertemizdi.

Körfezdeki üç beş güzel, şarkı gazel söylerken, biz Heybelide her gece mehtaba çıkardık. Bu mehtaba çıkma nedir arkadaş? Balığa çıkar gibi. Neyse işte bu bahar akşamlarında rastladım diyen pek kibar kalem efendileri olurdu. Sevgiliye siz diye hitap eder,”neden başınızı öne eğdiniz” gibi naif sorular sorarlardı. Bu sorular cevapsız kalır, belki bir işmar, belki bir göz süzme, en fazla düşen bir mendil, kalem efendisinin içindeki kahrı çoğaltır onu mey satılan dükkanlara yöneltirdi. Sonra mey süzülmüş şişeden yal-ü bal olmuş sana diye tatlılıktan, haddeden geçmiş nezaketle kibarlıktan yere göğe sığmaz bir hayali sevgili oluştururlardı. İşte gerçek dışılık akımı o sıralarda İstanbul'u ziyaret eden Piyer Loti'nin kendi yarenlerine anlattığı öykülerle Avrupa'da filizleniverdi. Bu durumdan vazife çıkaran, Fransızca birkaç kelime bilen, durup durup “ahhEvropa” diye iç geçiren bir entelektüel kesim oluştu. Recaizade Mahmut Ekrem bey Evropa sevdasını araba sevdasına evrimleştirdi.Artık Nedim in Nef'i nin esameleri okunmazken,şiiri sadece İstanbul ve ölüme yazan şairler çıktı.Bu sadelik mi,tekdüzelik mi olduğu belirsiz dönemin en cuk oturan işi bu akıma verilen isimdi Garip akımı.Harbiden garip bir dönemdi, Kapalıçarşıyı ve kurbağadan korktuğunu anlatanlar ile Muallayı sandala atanlar vardı.Yüksek kaldırımda güpe gündüz Melahat operasyonu ve daha neler neler. İşte taaa daha o zamanlardan huzur terk etmişti gönülleri, ilişkileri ve her şeyi.

          İşte bu ortamda çıktı “bir tatlı huzur” ihtiyacı. Ve meyhaneden başlayarak gelen huzursuzluğun, kalamıştaki tatlı huzur arayışı, yine bir mey ile noktalandı; “sarsın bizi akşamda şarap rengi dumanlar” diyerek. Her ne kadar günümüzde bu tür ilişkiler ve adına şiirler yazılacak aşklar kalmasa da, nostalji denilen şey, bir çok kimseyi hiç hissetmedikleri şeylerin yaşandığı zamanları özlemiş gibi yapmaya zorluyor. Yapay ve dayanıksız ilişkiler ve insanları gelir seviyesine göre birbirinden ayıran kıstaslar aynı şeye; semtine göre zina, ya da aşk diyebiliyor. “Düşsün suya erisin, yer yer eski zemanlar” desekte artık su da yanıyor.

        Geçmiş yıllarda olduğu gibi bu yazı döneminde de yılda bir veya iki defa olabilecek naif yazılarımdan ilkini yazdım. Bu çok sık olmaz. Hava durumuyla ilgili olarak bir yazı da güz geldiğinde olabilir. Ben her bahar aşık olurum diyenlerden değilim. Gönül adamı olduğum iddiasındayım. Yalnızlığımın nedeni bu olsa gerek. Burda kendi iç dünyamdan uzun uzun bahsetmeme gerek yok. Mekanik olmak yerine duygusal olmayı tercih ederim. Günümüzde ilk bakışta aşkın yerini ilk görüşte şey almış durumda. Bu durum içimdeki çocuğa çok ağır geliyor. Bir türlü büyümedi gitti bu da. Sonuçta mevsim dönüşümlerinden hafif etkilenen bir karganın neler hissedebileceğine dair, savunmasız bir yazı bu. Eğer sağ olursam ve yazmaya devam edersem tekrar böyle bir yazı belki 6-7 ay sonra olacak. Bu tekrar başladığımdan bu yana 3 hafta oldu. Isınma turları sona erdi, Önümüzdeki haftadan itibaren en az mevsim normalleri kadar sıcak gündem yazılarıyla bu satırlarda huzurlarınızda olmayı ümit ediyorum. Herkese bahar aylarından bekledikleri maddi manevi her isteklerine ulaşacakları bir bahar diliyorum. Haftaya kadar kalın sağlıcakla.

Afiyet Olsun