Ekonomi yönetimi farklı şeyler söylese de, hem genel ekonomide hem de firmalar özelinde her hangi bir rahatlama oluşmadı. Likidite krizi had safhada, piyasa tabiriyle, para piyasadan çekildi ve şiddetli nakit yokluğu söz konusu. 

Bu tür kriz ortamlarında, nakit paranın birden kaybolması, ciroların azalmasına, vadelerin kısalmasına hatta vadenin tamamen kaybolup firmalarımızın peşine dönmek zorunda kalmalarına yol açmakta, özellikle ticarette yaygın şekilde kullanılan ve ciro artışlarını destekleyen takas/trampa (Barter) işlemlerini azaltmaktadır.

Bir taraftan ciro kaybına uğrayan, dolayısıyla nakit üretemeyen firmalarımız, diğer taraftan yükselen finansman maliyetleri sebebiyle oluşan zararlarla boğuşmaktadır. Nakite ulaşmakta sıkıntı yaşayan, ciro kaybeden, ağır faiz yükü sebebiyle kâr edemeyen işletmelerin hem borçlanma ihtiyacı artmakta, hem de hızla özsermayeleri buharlaşmaktadır. 

Elbette sermayeler firmalarımızı bir noktaya kadar taşıyabilmekte, bittiği zaman ise maalesef iflas gerçekleşmektedir. Üzücü olan, zincirleme reaksiyon şeklinde, kitlesel iflas riskinin atlatılamamış olmasıdır. 

Firmalarımızın borçlu olduğu banka/tedarikçilerden fevrî hareketler görülebilmekte, yaşayabilecek firmalarımızın bile bir anda iflasa sürüklenmesine yol açılabilmektedir.

Bu türden oluşabilecek durumların engellenmesi bakımından İcra İflas Kanunu Konkordato müessesini düzenlemiş, iyi niyetli borçlunun borcunu zamana yayarak ödeme imkânını getirmiştir. 

ÇÖZÜM OLABİLİR

Temelde, Konkordatoya gitme kararı, finansal hesaplamalar sonucunda alınmalı, finans uzmanı, muhasebe ve hukukçu üyelerin şirket yönetimiyle birlikte aldığı kollektif bir karar olmalıdır.

Borçlar banka ağırlıklı ise, firmanın finansal durumu detaylı analiz edilmeli, nakit giriş/çıkışları mümkün olduğu kadar doğruya en yakın şekilde hesaplanarak, mümkün olan en iyi şartlarda yeniden yapılandırma/vadelendirme için gerekli görüşme ve müzakereler profesyonel destek alınarak yürütülmelidir. 

Ağırlıklı tedarikçi borçları söz konusu ise o durumda alternatif tedarik imkânı olmalı, mevcut tedarikçilerle ilişkilerin devamı sağlanmaya çalışılmalıdır. Unutmamak gerekir ki, hem kanunî/ticarî hem ahlakî yönden firma borçlarını ödemekle yükümlüdür. Temel hedef, firmamızın hayatiyetinin devamının sağlanarak, kendi dinamikleriyle borçlarını ödeyebilmesidir.

Konkordatoya girmiş olan firmalarımız, Mahkemeden almış oldukları 12 aylık kesin süre içinde alacaklılarının en az %51 i ile borç ödemesi protokolünü imzalayarak anlaşmak zorundadırlar. Aksi halde sonuç iflas olarak kesindir. 

Uygulamada sayılan prensiplere dikkat edilmediğinden, maalesef hatalı kararlar alınabilmekte ve uzun yıllara dayalı toplumsal sermayemiz olan firmalarımız kaybolup gitmektedir. Nitekim, geçmiş istatistikler, Konkordatoya giren firmalardan ancak %8 inin iflas etmeden süreçten çıkabildiğini göstermektedir. 

İşadamlarımızın uzun yıllara dayalı emekleriyle oluşan, milli değerlerimiz firmalarımızın kayıplarının önlenmesi ve yaşatılmasının çok önemli olduğu ve sistemin sağlıklı yürümesi bakımından profesyonel destek alınması gerekliliğini hatırlatmak isterim.