Gereksiz şekilde gerginleştirilerek olduğundan çok daha büyük anlamlar yüklenen 31 Mart Mahalli İdareler seçiminden sonra, gereksizliğin uzatma maçı da nihayet oynandı bitti ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığını tartışmasız bir farkla “Millet İttifakı” tesmiye olunan tarafın adayı Ekrem İmamoğlu kazandı. Şimdi hepimize kazananı tebrik etmek ve yapacağı hizmetleri beklemek, vaatlerini takip etmek, İstanbul'a hayırlı olacak her türlü işinde destek olmak düşüyor.

Yerel seçimlere yüklenen anormal anlam, ekonomide oldukça pahalıya mal oldu maalesef. Başta, yıllık planlanan bütçe açığının neredeyse üçte ikisinin ilk beş ayda gerçekleşmesi, böylece sene sonundan önce toparlama amaçlı vergi artışı vb uygulamalara gidilmek zorunda kalınması ortaya çıktı. Zaten hemen seçim sonrası muhtelif Kamu ürünlerine zamlar gelmeye başladı, sırada kuvvetle muhtemel vergi artışları var.

Neredeyse 2019 yılbaşında “Hele şu seçim geçsin, sonra bakarız” havasına giren piyasalar 31 Mart seçimleri için girdiği havadan 23 Haziran'a kadar çıkamadı. Yani 2019 yılının ilk yarısını ülke olarak boşa geçirdik. Bu duruma sebep olan herkesin vebali var, biz sermaye fakiri ve üretimi zayıf bir ülkeyiz, gidecek çok yolumuz var, gerçekten çok ve akıllıca çalışmamız lazım.

Elbette, hükümet açısından aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık bir durum söz konusu, yapacağı vergi ve zamlarla zaten daralmış olan ekonomik aktiviteyi daha da kısıtlayacak, yapmasa bütçe açık, enflasyon artarsa faizler yükselecek, geçen yıldan bu yana zaten borçlanma oranları neredeyse ikiye katlanmış durumda, Hazine borçlanma maliyetleri daha da ağırlaşıp Ülke olarak tekrar faiz sarmalına girme riski var.

Bu köşede konuyla ilgili pek çok yazı yazdım, görebildiğim hataları ve alınması gereken tedbirleri, vatandaş olarak neler yaşayabileceğimize dair analiz ve tahminler yaptım. Benim gibi pek çok insan da iyi niyetli ve yapıcı eleştirilerde bulundu. Çeşitli kanallardan okudunuz, izlediniz.

Maalesef iktidar bloku, kutuplaştırmaya yönelik tavırlarının üzerine, vatanını milletini seven ve ülkesinin dertleriyle dertlenen insanların çoğuna karşı neredeyse “düşman” muamelesi yaptı, dinlemedi, yok saydı, dışladı, ötekileştirdi.

Buna mukabil, “evet efendim, sepet efendim, hikmet buyurdunuz efendim” diyen kifayetsiz pek çok tipi yanlarında tutmaya devam ettiler, bu tipler muteber oldular ve ekibin has adamı kabul edildiler.

Peki, şimdi ne oldu? Kafalar karıştı değil mi? Daha fazla germeyin, toplum sizi kibirli, ukelâ ve artık “demode” bulmaya başladı denildiğinde kesinlikle kabul etmeyen arkadaşlar, ne düşünüyorlar acaba?

Tayyip beyin yerli ve millî duruşu, Belediye Başkanlığından bu yana hizmet adamı olması sebebiyle kendisine sempati duyan ve destek veren sayısı milyonlara varan insanın fikir değiştirmesinde ne gibi hatalar yapıldığının özeleştirisi yapılıyor mu acaba?

Maalesef şüpheliyim, iktidarın cazibesiyle AK Partinin içine çöreklenmiş ekip benzer işaretler veriyorlar, kaybetmenin mahcubiyetiyle sessizliğe büründüler ama kısık da olsa sesleri yükselmeye başladı, yakında daha farklı atraksiyonlarla devam ederlerse kendi adıma hiç şaşırmam.

Kim Dost, kim değilmiş?