Merhaba;

Önümüz kurban bayramı. Kurbanın bir ibadetin ritüeli olduğunu, direkt olarak bir farz ya da ibadet olmadığını bilerek idrak etmeliyiz. Kurban, Hac farizasının içinde bir entrümandır. Açın bakın 32, 54 vesaire sayılarla düzenlenen farzların hiçbirinde geçmez. Şöyle ki 1/3 oranındaki kısmını ihtiyaç sahiplerine vermek,1/3 ünü eş dost akraba ile tüketmek, kalan kısmını da kendinize ve ailenize saklamak şeklinde bir partaj önerilir. Bu kısmı geçince geriye işkembe, kelle, ayak ve deri kalır. Deri bu bayramın ardından direkt bir rant objesi haline gelir. Çok önceden beri bu işi organize ve yasal biçimde yapan THK vardır. THK'nın ne işe yaradığını bilen yoktur. Şöyle bir hafızanızı yoklarsanız THK hakkında geçen Kurban bayramı ile bu bayram arasında hiçbir şey duymadığınızı fark edersiniz. THK gerçek anlamda bir faaliyeti varsa bile bunu halka anlatamayan ve/veya gerek duymayan bir kurumdur.1925 yılında kurulmuş, model uçak yapıp bunları yarıştıran ergenlerin oyun alanı olmak dışında son yıllarda da Kapadokya'da balon uçurmaktadır. İnternetteki sitesine girip baktığınızda en yeni yazının bir yıllık olduğunu görebilirsiniz.84 yıllık kurum,83. yılından bahsediyor kendi sitesinde. Bir de belirli zamanlarda okullara “resmi zarf” tabir edilen kahverengi zarflar göndererek yardım toplarlar. Bu logolu zarflara konan paralar o yerleşim yerindeki şube görevlileri tarafından kayda geçirilir ve merkeze yollanır. Tıpkı tek bir derinin bile kayıt dışı olmadan merkeze yollandığı ya da satılıp parasının satılan fiyattan merkeze yollandığı gibi. Burda dillendirdiğim ironidir. Muhataplarının vicdanlarına kalan kısmını biz bilemeyiz elbette. Ama yığınla işi olup, başını bile kaşıyacak vakti olmadığı halde bu kurumun saymanlığını bırakmak istemeyenlerin vicdanları babadan oğula geçen onulmaz bir hastalığın pençesine düşmüştür belli ki. Gerçi şöyle düşünmekte de fayda var.84 yıl boyunca hiç kimseye bir faydası olmamış, ergen eğlencesi faaliyetler dışında bir gelişim gösterememiş bir kurumun temsilcilerinden çok fazla şey beklememek lazım.

THK yine de devlet kurumu olup belli bir tüzüğün ve yönetmeliğin dahilinde bu yardım ve deri toplama işini yaparken devletin kendisine bu iş için verdiği yetkiyi kullanır. Ama deri toplama zamanı ortaya çıkan bir dilencilik tarikatı var ki; ne yetkileri var ne izinleri. Bunlar yılın geri kalan zamanlarında da sürekli dilenen bir topluluktur. Adına “teberru” dedikleri yardımları bıkıp usanmadan gezerek dolaşarak isterler. Din kavramını kullanarak yaptıkları bu dilenciliği normalmiş gibi göstermeye çalışan parazit canlılardır aslında. Bunların “pansiyon” adını verdikleri yurtlarda 2-3 görevli olur. Bunların bağlı bulunduğu bir abi ve abinin bağlı bulunduğu başka bir abi vardır. Köy-mahalle, ilçe ve İl yapılanması hiyerarşisinde İl ağabeyleri de en baştaki abiye bağlıdır. Abinin eşine de genelde abla denir. Şu an bunların en baştaki abisi Alihan Kuriştir. Bu dilencilere göre Kuriş nam zat Nebi olarak görülür.33 altın silsile bilmem nesinin 33. halkası olduğunu söyledikleri Hilmi Tunahan da Nebi olarak görülür. Bunların islamiyetle alakası falan yoktur. Bunlar bir yerden uydurdukları tuhaflıklarla değişik ritüellerle dikkatleri kendi “faydasızlıklarından” uzaklaştırmanın peşindedirler. İşte bu teşkilatlanmadaki görevliler dahil abinin bile geliri toplanan bu dilencilik parasıdır. Kurban derisidir. Bunlar hiçbir iş yapmazlar. Sadece dilenirler. Ama bunların teşkilat şemasında biraz yukarılarda olan birinin son model arabasının olması, eşinin şoförlü özel arabası olması, çocuklarının beceriksiz ve liyakatsiz olmalarına rağmen ve yine hiçbir iş yapmadan her türlü konfora sahip olması ve hatta hatta ,bizzat şahidim ki bir yat evet bir yat sahibi olmasının kaynağı sorulduğunda “Allah veriyor” diye insan aklı ile dalga geçen cevaplar verebilirler. Yani demem o ki, Kurban derinizi illa ki bir yere verecekseniz bu ikisine vermeyin. İkisinden birine verecekseniz sakın ola bu dilenci teşkilatına vermeyin. Amacına ulaşmaz. THK bir ihtimal, küçük bir parçasını da olsa 84 yılın sonunda bu ülke için, bu ülke insanı için ya da ne bileyim yararlı bir faaliyet için kullanabilme ümidimizi hala taşıyor. İyi Bayramlar dilerim.

Afiyet Olsun.