Çok uzun yıllardır özellikle televizyonda yayınlanan filmlerin, dizilerin, programların bilinçli şekilde toplumsal yapımızı bozduğunu, planlı işler çevirildiğini konuşur, şikayetleniriz hepimiz. Son yıllarda internetin ve cep telefonu hizmetlerinin yaygınlaşması, işi iyice çığırından çıkarttı. Televizyon en azından ekseriyetle aile ortamında izlendiğinden nispeten kontrol altındaydı, oysa internet ve cep telefonu, sosyal medya uygulamaları kişilerin tek başlarına muhatap oldukları platformlar ve tesiri de ona göre etkili olmakta.

Tüm bu süreçte, dışa açık, köşemizin adı gibi, başkalarının derdiyle dertlenen (Diğerkâm), sürekli yakınlarıyla, komşularıyla, arkadaşlarıyla diyalog halinde olan insanlarımız, zamanla bencil, içine kapanık, asosyal bir yapıya dönüşmüştür.  Bireysellik o kadar baskın hatta teşvik edilen bir hale gelmiştir ki durum toplumun temel taşı olan ailenin kötülenmesi, aşağılanması, hor görülmesi noktalarına ulaşmış, aile kurmak yerine uzun yıllardır eleştirilen farklı birlikte yaşam (!) formatları öne çıkartılmıştır.  

Evlilik için yeterli olgunluğa ulaşmak, kendini bilmek kriterleri yerine “elalem ne der?” denilen bir bela toplumun başına sarılmış, evlenmek için yapılması gereken aşırı masraflar, evlilik yaşı ortalamasını erkeklerde 28, kadınlarda 25 civarına çıkartmış ve hâlâ yükselmeye devam etmektedir. 

Evlenme oranları yıllar itibariyle azalarak 2018 yılında %0,68 seviyesine gerilerken, boşanma oranları ise korkutucu bir şekilde artarak %0,175 lere ulaşmıştır. Her dört evlilikten birisi, hatta daha fazlası boşanma ile sonuçlanmaya başlamıştır. Bu durum, toplumda aile sayısını azaltıp bekar ve genellikle yalnız yaşayan insan sayısını hızla arttırmaktadır.

Yazdıklarımla ilgili kısa bir araştırma yapılırsa durumun vehameti daha da ortaya çıkacaktır. Devlet İstatistik Enstitüsü rakamları korkutucu resmi ortaya koymaktadır.

Mersin ilinde ortalama evlenme hızı 2018 yılı için %0,75, boşanma ise %0,21 olup her ikisi de ülke ortalamasının üzerindedir. 

Yaşadığımız her türlü ekonomik, siyasi, ulusal/uluslararası krizlere rağmen, üzerimizdeki tüm operasyonlara rağmen aile yapımızın sağlamlığıyla ayakta kalmayı başardık, çözülme bu şekilde devam ederse akıbetimizden endişe ederim.

İlçemizde ise durum Türkiye ortalamasından daha kötü durumdadır. Daha önceki yazılarımda, eğitim açısından İlçemizdeki kötü durumu ortaya koymuştum, İlçemizin yönetim sorumluluğunda bulunanların, başta Kaymakam bey ve Belediye Başkanımız olmak üzere bu konularda tespit, teşhis ve tedavi amaçlı ciddi planlamalar yapmaları gerektiği kanaatindeyim.