Uzunca bir süredir özellikle Türkiye İstatistik Kurumunca (TÜİK) (muhtemelen üzerindeki baskılar sebebiyle) hazırlanan başta enflasyon olmak üzere genel ekonomiyi ilgilendiren istatistiklerin sıhhati konusunda pek çok kişi gibi benim de tereddütlerim oluştu, sahada gördüklerimle ilan edilen rakamları bir türlü benzeştiremedim. 

Ekim ayı itibariyle -bir önceki yıl aşırı artış yaşanmasının- baz etkisi son defa etkili oldu ve enflasyon tek haneye gerilemişti. Ağustos ayında yazdığım üzere, artık yolun sonu geldi ve 3 Aralık itibariyle ilan edilen yıllık enflasyon %10,56 ya yükseldi.

Aralık başında yayınlanan büyüme rakamları –ki, bence yine sahayla uyumsuz- küçük de olsa pozitife döndü ve bir yılı aşkın süredir yaşadığımız küçülme durdu, darısı bundan sonraki çeyrek yıllara diyelim.

Merkez Bankası Para Politikası Kurulunun üç ayda 1.000 baz puanı (%10) bulan paraşütsüz indirimlerinde son adım olarak geldiği %14 lük gösterge oranı 12 Aralık'taki toplantısında 150 ilâ 200 baz puan daha indirerek %12- %12,50 seviyesine oturtacağını tahmin ediyorum. Kredi ve mevduat faiz oranlarında dibe geldik, bundan sonra gidecek pek mesafe kalmadı.

Uzunca bir süredir sadece Kamu Bankalarının lokomotifliğiyle devam eden kredi piyasası, faizlerin gerilemesi ve devletin bekledikleri kadar iç borçlanma yapmaması, onun yerine iç borçlanmada vadeyi kısaltıp Yurtdışı borçlanmayı tercih etmesi, BDDK ve MB tarafından yapılan düzenlemelerle Özel Bankalara adeta cebrî bir durum oluşturmasının etkisiyle nihayet özel bankalar kredi vermeye başladı, Özel bankalar krediler açısından 2 yıl önceki kredi seviyelerine kadar inmişlerdi, bu durum enflasyondan arındırıldığında %36 ya varan gerileme gösteriyordu.

ENFLASYON DÜŞTÜ,İŞLER YOLUNDA, GÖZÜMÜZ AYDIN (!)

Aslında alt gelir gruplarına gelir arttırıcı uygulamalar yaparak harcamalar yoluyla sistemi açmak yerine, üretime ağırlık vermek yerine kredi pompalayarak, kamu harcamalarını durdurarak, Uluslararası piyasalarda hareket kabiliyetimizi neredeyse sıfırlayarak, Devlet Borçlanma senetlerinden yabancı sermayenin neredeyse tamamen çıkmasını sağlayarak müthiş bir kazık fren yaptık. 

Özel sektörde işlerin kötü gittiğine başka delil aramasak da olur, işsizlik tavan yapmış durumda ve resmi rakamlara göre 4.7 milyon işsiz var. Yasal takibe atılan krediler tarihî rakamlara ulaşmış durumda ve Konkordato talepleri – tüm engellemelere rağmen- devam ediyor. 

Geçen hafta döviz mevduatları yaklaşık 1 Milyar Dolar seviyesinde arttı, artma trendi bir türlü durdurulamadı ve toplam mevduatın yarısı hâlâ yabancı para cinsinden devam ediyor.

Son yıllarda ekonomimizin yaşadığı sıkıntıların etkisiyle, kişi başına milli gelirimiz 2007 yılı seviyesine geldi, dünya ekonomisindeki ağırlığımız ise neredeyse üçte bire geriledi. 

İç piyasanın kilitlenmesi sebebiyle ithalatın bir anda kesilmesi sebebiyle cari açık kapandı ve hatta fazlaya dönüştü. Oysa önemli oranda aramalı ithal ederek katma değer ekleyip ihraç eden sektörlerimiz için ölümcül bir hava bu.

“Merkez Bankası ve Kamu Bankalarının Takas (SWAP) vb işlemleriyle döviz kurlarına müdahalesinin sonuna mı geldik?” sorusu pek çok insanın kabusu olmuş durumda.

Bir açıdan atılan adımlarla ve global konjonktürün etkisiyle ekonomiye kazık fren yaptırıldı ve emniyet kemeri bağlı olmayanlar ön camdan fırladılar, bağlı olanlar da hırpalandılar, ciddi sıkıntı içindeler. 

Başka –alıntı bir- örnek verirsek, yüksek tansiyonu olan hastanın boğazı sıkılarak tansiyonu düşürülmeye çalışıldı, inşallah kaybetmeyiz hastayı.

Enflasyonu düşürmek ve kurları kontrol altında tutmak için yapılan işlemlerin ekonominin genel sağlığını, dengesini bozduğunu görüyorum ve endişelerim/kaygılarım devam ediyor.