Merhaba,

Bugün Öğretmenler günü. Sizler bu yazıyı yarın okuyacağınız için ,aslında; ”Dün öğretmenler günüydü diye başlamam daha mı doğru olurdu bilemiyorum. Bu özel gün nedeniyle bende emeği geçen öğretmenlerimden söz etmek istiyorum biraz.

1974 sonbaharında gazi ilk okuluna başlamıştım.1-B sınıfında başlayan öğrencilik hayatımın ilk öğretmeni Pars Akyüz hanımdı. O benim ilk harfi öğretenim, yazmayı okumayı belletenim olarak çok önemli bir isimdir her zaman. O dönem okulumuzda Hasan Aydın müdür, Aykut Nabitoğlu ve Mustafa Uysal da müdür yardımcılarıydı. Aklımda kalan diğer öğretmenler ise Erdem Gezer, Ahmet Ali Bal, Sami Ateş, Fatma Esen, Günsel Şentürk, Lebile Buğdaycı, Ayşe Karaer, Nebahat Gürel, Zeynep Arslan gibi isimlerdi. Beş yıl  bu okulda ilkokul eğitimim boyunca bu isimlerini saydığım öğretmenlerimizle aşinaydık. Hepsine saygılarımı sunuyorum.

1979 sonbaharında Mut Ortaokuluna başladım.1-D sınıfında 3 yıl sürecek olan orta okul eğitimim esnasında Ahmet Tekerek, Fevzi Özmen, Koray Yavuz gibi dışarıdan gelen iyi öğretmenlerimiz olduğu gibi kendini bir halt sanan müzik öğretmeni olarak gelip, arkasına teneke bağlanarak gönderilen Cihan Torun gibi kişiliği ve zihniyeti hasta canlılar da oldu ara sıra. Düşünün; ortaokul ikinci sınıftasınız. Bir müzik öğretmeni gelip herkes flüt alacak diyor. Alıyorsunuz. Sonra size şu parçayı çalmayı öğrenin diyor. Yani flüt nasıl çalınır, nota nedir ve flütte delikler hangi notaya göre kapatılır açılır hiçbir bilgi aktarmadan talimat veriyor. Kimse doğru dürüst çalamıyor tabii. Yazılı sınavda ise bugün bile cevap veremeyeceğimiz müzik soruları sormuştu. Si bemol, Alto, tempo, ölçü vesaire ,müzik eğitimi alanların bileceği şeyler.. Sonra, sonrası dediğim gibi, tayinini çıkardılar cehennem oldu gitti. Kimse de bir daha O'ndan söz etmedi. Diğer öğretmenlerimiz hep yerliydi. Mehmet Doğan, S. Asım Duran, Ethem Latifoğlu, A.İhsan Mazlum, Mehmet Çelik, Selami Çelik, Tuncay Özbay, Ö. Ali Çetin, M.Nadir Candan, Mehmet Habacı, İdris Pak, Necla Kılıç, Fatma Arslan, Ayşe Çetin, Durdu Ünlü, Mukadder Metin, Mevlüt Şahin, Kemal Kuş hep memleketimizin öğretmenleriydi. Bir de artık Mut'lu sayılan Muzaffer Kılıç hocam. Bu isimler dışında dışardan gelen ve antipati kelimesini o yıllarda bilmediğim halde bana öğreten Tuncay Çolak isimli bir tuhaf canlı da öğretmen olarak gelip geçti Mut Orta okulundan. Anmadan geçmek olmaz; Türkçe branşının iki duayen ismi olan Mehmet Dinçer ve İ. Hakkı Ünal da o dönem öğretmenlerimizdi. İsimlerini unuttuğum olanlar da dahil hepsine saygılarımı sunuyorum. Cihan Torun ve Tuncay Çolak hariç.

1983 sonbaharında Liseye başladım. Açıkçası Lise hayatımda bende iz bırakan ya da etkilendiğim bir öğretmenim olmadı. Özellikle Lise birinci sınıfta okurken Edebiyat dersine gelen ve tütün kolonyası kokan bir canlının ne tür bir yanlışlık sonucu öğretmen olabildiğini hep merak etmişimdir. Sıralarda üçer kişi oturduğumuz için yazılı sınavda soruları A'ya B'ye ayırmayı becerip yapamadığı halde A-B-C ye ayırmış, sınav süresinin yarısı bittiğinde henüz soruları yazdıramamıştı bu tütün kolonyası promosyonu.. O dönem öğrencilik yapanlar kimden bahsettiğimi anlamışlardır. Zaten Lise 2 ve 3 ü Adana Erkek Lisesinde okuduğum için oradan herhangi bir isimden yerel gazetemizde bahsetmeye gerek yok. Aynı şekilde Üniversite yıllarındaki hocalarımdan bahsetmek te manasız olur.

Öğretmenler günü vesilesiyle hayatıma giren, bir şeyler öğrendiğim, öğrenemediğim tüm öğretmenlerimin, hocalarımın hepsini anmış oldum. Ebediyete intikal edenlere Allahtan rahmet, hayatta olanlara da esenlikler diliyorum. Öğretmenler günü tüm öğretmenlerimize kutlu olsun. Öğrettiğiniz her harf, aydınlattığınız her birey ülkemizin yoluna ışık olsun

Afiyet Olsun.