Merhaba,

Geçen yıl bu zamanlardı. Daha doğrusu geçen yıl bu hafta Mart ayının 12'si Perşembe gününe denk geliyordu. Perşembe sabahı erken saatlerde her şeyden vaz geçmişti bir kardeşim.

1974 yılı sonbaharında Gazi ilk okuluna başlamıştım.1-B sınıfında okullu olmuştum. O da benim gibi okula yeni başlayan bir çocuktu. İlk günler bir çoğumuzun siyah önlükleri yoktu. Rengarenk kıyafetlerimizle koşuşturup duruyorduk ortalık yerde, koridorlarda, okul bahçesinde. Sonra yavaş yavaş birbirimizin isimlerini öğrendiğimiz, sayıları harfleri öğrenip okuyup yazmaya eriştiğimiz günler geldi. Sınıfımız 18 kişiydi. O zamanki şartlara göre oldukça ideal bir sınıf mevcudu, çünkü çoğu sınıflar 30 küsurlu mevcutlarla ve 3 kişi oturulan sıralarla doluydu. Zannımca öğretmenimizin eşinin o zamanlar Milli Eğitim müdürü olmasının etkisi vardı bunda.

İşte bir yıl önce hayattan vaz geçen kardeşimle ilk o sıralarda tanışmış yıllarca arkadaşlık, dostluk, yarenlik, sırdaşlık etmiştik. Düşünün 6 yaşında tanışıp 5 yıl aynı sıralarda okuduğunuz, sonra hiç ara vermeden devam ettiğiniz, hayatınızın bir parçası olan kardeşiniz bir sabah sonsuzluğa doğru yola çıkıyor. İşte bu çok koyuyor insana. Her gün okunan sala'lar ile vefat ettiklerini duyduğumuz insanların da bir zamanlar bizim gibi küçük yaşlarda tanış oldukları nice insanı geride bırakıp gittiğini o zaman idrak ediyoruz. Bir ezan ve gamet ile verilen ismimiz sonunda ezanı olmayan bir namazın öncesinde okunan sala ile zikrediliyor. Hiç bir namaz, ezan okunmadan kılınmaz kuralı burada da işliyor. Cenaze namazımızın ezanı, ismimiz konulurken okunan ezan oluyor. Topraktan gelip toprağa gidiyoruz ve adına ömür diyoruz. O kadar kısa ki; ”gözünü açtı, DOĞDU dediler, gözünü yumdu, ÖLDÜ dediler” bir göz açıp kapamaya ÖMÜR dediler.

Bu bilinmezlik, yani doğarken, ölümü kabul ettiğimiz ömür belki de ne zaman biteceğini bilmediğimiz için böyle güzel ve belki de ölüm hiç aklımıza gelmediği için böyle tatlı ve geride kalan herkes için her ölüm belki de bu yüzden ERKEN. Oysa yukarda göz açıp kapamak kadar kısa dediğimiz hayatlara ne çok şey sığdırmaya çabalarız boş yere. Fakat öldüğümüzde bir mezar taşımız varsa İsmimiz yazılır önce. Alta geçip doğum tarihimiz yazılır,1968 mesela, sonra bir çizgi çekilir”-“ gibi veya biraz daha uzun, kalın ve siyah. Sonra da ölüm yılımız yazılır 20…mesela. O çok önemli hayatımız DT ve ÖT arasındaki çizgiye sığıverir. Veya İsim yazılır gazete sayfalarına verilen ölüm ilanında. Alta geçer sayfanın editörü. Aç parantez,01.01.1968-01.01.20… ve kapa parantez. O çok muhteşem hayatımız bir paranteze sığmıştır artık. Hayatı çok önemsemeyin demiş bir duvar yazısı ve eklemiş: Çünkü hiç birimiz içinden sağ çıkamayacağız.

Sevgili kardeşim, dostum Hacı lakaplı, Doğan UÇAN bu dünyadan vaz geçeli bir yıl olacak 2 gün sonra. mekanın cennet olsun, hakkını helal et dostum

Afiyet Olsun...