Merhaba,

Burada bugün için paylaşmak, yazıya dökmek istediğim çok fazla şey yok. Geçtiğimiz 2020 yılı bir çok olumsuzluğu ile beraber ,biz geriye kalanlara acımadan bir çok güzel insanı bir çok kardeşimizi, dostumuzu, arkadaşımızı bir çok güzel ablamızı, abimizi amca/teyze dediğimiz büyüklerimizi alıp gitti. Bu nedenle bunları kendi hayatından seçkilerle anlatan bir İbrahim Sadri şiirinin bu hafta bu köşede yer bulması kaçınılmaz oldu. Şiirin naifliğine kendi vahşi duygusallığını hoyratça ekleyen bir şair bakın ne güzel anlatmış hayatımızı. Kaybettiklerimizin toplamı olan hayatımızı en son kendisini kaybettiğimiz hayatı…Merhaba,

Burada bugün için paylaşmak, yazıya dökmek istediğim çok fazla şey yok. Geçtiğimiz 2020 yılı bir çok olumsuzluğu ile beraber ,biz geriye kalanlara acımadan bir çok güzel insanı bir çok kardeşimizi, dostumuzu, arkadaşımızı bir çok güzel ablamızı, abimizi amca/teyze dediğimiz büyüklerimizi alıp gitti. Bu nedenle bunları kendi hayatından seçkilerle anlatan bir İbrahim Sadri şiirinin bu hafta bu köşede yer bulması kaçınılmaz oldu. Şiirin naifliğine kendi vahşi duygusallığını hoyratça ekleyen bir şair bakın ne güzel anlatmış hayatımızı. Kaybettiklerimizin toplamı olan hayatımızı en son kendisini kaybettiğimiz hayatı…Merhaba,

Burada bugün için paylaşmak, yazıya dökmek istediğim çok fazla şey yok. Geçtiğimiz 2020 yılı bir çok olumsuzluğu ile beraber ,biz geriye kalanlara acımadan bir çok güzel insanı bir çok kardeşimizi, dostumuzu, arkadaşımızı bir çok güzel ablamızı, abimizi amca/teyze dediğimiz büyüklerimizi alıp gitti. Bu nedenle bunları kendi hayatından seçkilerle anlatan bir İbrahim Sadri şiirinin bu hafta bu köşede yer bulması kaçınılmaz oldu. Şiirin naifliğine kendi vahşi duygusallığını hoyratça ekleyen bir şair bakın ne güzel anlatmış hayatımızı. Kaybettiklerimizin toplamı olan hayatımızı en son kendisini kaybettiğimiz hayatı…Merhaba,

Burada bugün için paylaşmak, yazıya dökmek istediğim çok fazla şey yok. Geçtiğimiz 2020 yılı bir çok olumsuzluğu ile beraber ,biz geriye kalanlara acımadan bir çok güzel insanı bir çok kardeşimizi, dostumuzu, arkadaşımızı bir çok güzel ablamızı, abimizi amca/teyze dediğimiz büyüklerimizi alıp gitti. Bu nedenle bunları kendi hayatından seçkilerle anlatan bir İbrahim Sadri şiirinin bu hafta bu köşede yer bulması kaçınılmaz oldu. Şiirin naifliğine kendi vahşi duygusallığını hoyratça ekleyen bir şair bakın ne güzel anlatmış hayatımızı. Kaybettiklerimizin toplamı olan hayatımızı en son kendisini kaybettiğimiz hayatı…

Benim çocukluğumda soframıza kuşlar konar

rüyalarımıza melekler uğrardı.

Kapımızdan yoğurtçu

bahçemizden ishakkuşu

kalbimizden yeni çıkan şarkılar geçerdi.

Kışın bir sobamız olurdu

sobanın yanında kedimiz

kedinin önünde yün yumağı

bir Hayat Bilgisi fotoğrafı gibiydik.

Yerli malı kullanan

yurdun üç tarafı denizlerle çevrili

kuruüzüm incir fındık

tütün çay narenciye kavun-karpuz yetiştiren

kuru üzüm ve inciri satan

karşılığında 

çamaşır makinesi radyo ve otomobil alan

bir toprağın fertleri...

Biraz yoksul biraz mütevekkil

biraz mahcup biraz kırılgan

biraz naif ama hep umutlu...

Özlerdik.

Memleketteki halamızı

ince doğranmış bir dilim pastırmayı

yurttan sesler korosunu

akşam komşuluklarını

radyo tiyatrolarını 

sabah ezanını

kalaycıyı bozacıyı

münir nureddin şarkılarını

orhan boran yarışmalarını

kandil gecelerini duvar sarmaşıklarını

bakkalımızın utana sıkıla veresiye hatırlatmalarını

okul önü koz helvalarını

akşam oturmalarını

ve hayatı...

Top oynardık

ip atlar kedi kovalar

taşlarla birbirimizin başını yarar

mahalle savaşları çıkarır

gece olunca da tutar babalarımızın elinden 

yazlık sinemalara gider

Sadri Alışık Vahi Öz

Belgin Doruk Cüneyt Arkın seyreder

Olimpos gazozları içer

güler eğlenir bağırır çağırır

dönerken yıldızları sayardık.

Biz sıkı çocuklardık.

Hepimizin birer yıldızı vardı

onlara isim takardık

onlar da bize isim takardı

pus ve dumandan önce bu şehrin 

geceleri gökırpan ve isimleri takılan yıldızları

vardı.

Benim yıldızıma Mehlika adını vermiştik

biz kimseden yana değildik.

Kimsenin de kendinden yana olmasını istediği birileri olmazdı

Bir değirmendeydik öğütülen 

öğütülürken türküler söyleyen

buğday başaklarına benziyorduk.

Ben çorbalardan tarhanayı 

yemeklerden kuru fasulyayı 

sigaralardan Harmanı 

belki bunun için çok sevdim.

Yollar bozuk musluklar bozuk

ziller bozuk paralar bozuk

ama adamlar sağlam idi.

Bu şehrin yıldızları vardı.

Saçlarına kurdelalar takan

çivitle yıkanmaktan aşınmış beyaz çoraplarına 

leke bulaşmasın diye su birikintilerinden sakınan

gözleri önünde

yürekleri ve beslenme çantaları ellerinde

küçük çocukları vardı bu şehrin

bu şehrin yıldızları vardı.

Ben Fenerbahçeyi amcam Vefayı tutardı.

Konya tahıl ambarı Mersin muz cennetiydi.

Taksimden Fatihe troleybüs kalkar

Şişhanede mutlak raydan çıkardı.

Vallahi hayat zor ve fakat çok matraktı.

Muammer Karacan'nın adına bir tiyatro binası yoktu bizzat kendisi vardı.

Başımız ağrırdı komşumuz vardı

gönlümüz daralırdı komşumuz vardı

Çorbamızı umutlarımızı 

memleket kadar kalbimiz paylaştığımız komşularımız vardı.

Geceleri bekçimiz

gündüzleri sütçümüz

bizim kadar zayıf da olsa

nohuta ve makarnaya alışmış da olsa

Sarman adında bir kedimiz

ceplerimizde kırık misketlerimiz

çamur bulaşığı ellerimiz

ve gülümseyen bir yüzümüz

kimseye göstermekten utanmayacağımız bir içimiz

biraraya gelerek çektirebileceğimiz 

bir aile fotoğrafımız vardı.

Bir sabah bütün iyi şeylerin 

Ayvansaray iskelesinden

hayal ülkesine doğru demir alan

bir şirket-i hayriyye vapuru gibi

aramızdan ayrıldığını gördük

Sonra Ayvansaray'ın sularının çekildiğini yazdı 

gazeteler.

Süheyla hanımın Raci beyin 

Melahat mehveş ablanın 

Niko'nun Ercüment efendinin çekildiğini ise

yazmadılar nedense.

Ama yok ama yoklar.

Ne Harman sigarası kaldı geriye

ne Olimpus gazozu

ne Sadri Alışık.

Kalan bir tortuydu belki.

Belki kırık bir rüya denizi 

belki suya düşürdüğümüz suretimizin

cep aynamıza nüktedan bir yansımaydı herşey.

Herşey Maltepe sigarasının 

hep arandığında 

her bakkalda bulunabilmesi ile

büyüsünü kaybetmişdi belki de .

belki de biz bir rüya mı görmüştük?

Hadi hepsi yalandı.

Hadi hepsi hayaldi.

Hadi hepsini ben uydurmuştum.

Ama rüyalarımızın melekleri 

ve soframızın daim konukları kuşlar?

Ya onlar?

Onları siz de görmediniz mi?

Sizin de sofranıza konup

rüyalarınıza uğramadılar mı?

Onlar da mı yalandı?