Bir iş adamı dostumuzla sohbetteydik, elbette konu döndü dolaştı, “ne olacak bu memleketin hali?” sorusuna geldi.

Mevcut durumda, piyasalar açısından Hükümetin ciddi bir güven bunalımı oluşturduğunu, özellikle (daha önce detaylı yazdığım üzere) yabancı yatırımcı ve finans kuruluşlarıyla doğru ilişkiler kurup geliştiremediğini, ekonomik sistemin enflasyon ve devalüasyon (ya da hayat pahalılığı ve paramızın değer kaybı) arasına sıkışıp ezilmekte olduğunu, pandeminin de üzerine tuz biber ektiğini anlattım. Ekonominin tıknefes olduğunu, tahammül kapasitesinin sınırlarını aştığından bahsettim.

Cevap şöyle oldu; “Çok karamsarsınız, iki yıldır böyle söyleyenler var ama patlama olmuyor” dedi.

Cevaben, 1994 ya da 2001 de olduğu gibi birkaç günde adeta volkan gibi patlayan bir yapı beklememesini, ekonomimizin gerek rakamsal gerekse niteliksel anlamda gelişmesinin etkisiyle daha çok “sürekli kriz” denebilecek bir kaynama, fokurdama hali yaşadığını, varlıklarımızın, şirketlerimizin adeta bir değirmende öğütülür gibi yavaş yavaş yok olmakta olduğunu anlattım.

TL iç borçlanmanın ikiye katlandığı, asla tasvip edilmeyecek döviz cinsi ve altın cinsi iç borçlanma yapılmak zorunda kalındığı, Merkez Bankasının yasal yedeklerine kadar kullanılıp TCMB ve Kamu Bankalarının elindeki neredeyse tüm dövizlerin satıldığı, Hazine kağıtlarıyla şişirilen Kamu Bankaları bilançolarının akla zarar yöntemlerle sonuna kadar istismar edildiğinden bahsettim.

Daha anlaşılır anlatmamı isteyince; “Siz iş adamısınız, tüm çek karnenizi yazıp birilerine verseniz, tüm tedarikçilerinizden açık hesap/vadeli mal alsanız, tüm müşterilerinizden satacağınız/üreteceğiniz mallara karşılık avans alıp kullansanız, tüm bankalardaki kredi limitlerinizi sonuna kadar kullansanız, tüm kredi kart limitlerini harcasanız, üstelik tüm bu taraflarla tartışmalı/kavgalı bir üslupla hareket etseniz, başınıza ne gelmesi ne beklenir?” dedim.

“Muhtemelen iflas ederim” dedi. Allah korusun, ülkemizin başına o gelmez ama ciddi enflasyon/hayat pahalılığı ile döviz kurlarındaki kademeli artışlar yaşamaya devam edeceğiz maalesef.

Kaynar suya atıldığında kaçışıp da canlarını kurtaran ama yavaş yavaş ısıtılan suda haşlanıp ölen kurbağalar misalini yaşıyoruz adeta.

Eskiden “mütemadiyen” denirdi, sürekli kriz halindeyiz maalesef.