Merhaba,

               Bir Beşiktaş taraftarı olarak, derbi galibiyetinin ertesinde futbol yazmazsam olmaz. Mevzuyu biraz daha geriden başlatarak derbi öncesi, esnası ve sonrası oluşturduğum izlenimleri paylaşmaya çalışacağım.

              G. Saray takımının Beşiktaş maçına kadar oynadığı son 3 maçı galip tamamladığını biliyoruz.3 maçlık serinin ilki Göztepe maçıydı. Göztepe takımı 1-0 öndeyken, kalecisi 30 metreden tıngır mıngır gelen bir topu bacaklarının arasından kaçırıp ilk golü yedi. Daha sonra, ”yıldız” diye takdim edilen, fakat sıradan bir oyuncu olan Morustan soy adlı Rumen oyuncunun vuruşunu da kapalı köşeden kalesine buyur ederek maçın G. Saray lehine sonuçlanmasında etkili oldu. Ertesi hafta Rize deplasmanındaydı G. Saray. Öne de geçti maçın başında. Ama on bir kurulumunun takım olmaya yetmediği bir dağınıklık içindeyken 2 gol yedi Rize'den. Lig sonuncusu Rize'nin dağınıklığı da G. Saray'ın beraberlik golünü çabuk bulmasına neden oldu. Maç 2-2 iken Rize penaltı kazandı. Brezilyalı, teknik bir orta saha oyuncusu penaltıyı dışarı attı. Uzatmalar 6 dakika gösterildi. Kronometre +8 i gösterirken G. Saray atağa çıktı. Topu alan sorunlu G. Saray forveti, yanına yaklaşan veya önüne çıkan her Rize oyuncusunu yere sererek ilerledi. Pasını verdi G. Saray golünü attı, maç bitti kazandı. Enteresan olan; bu şekilde maç kazanılması ya da gol atılması değildi. Enteresan olan, kendisine imparator denilen kibir topağının maçtan sonra bu son pozisyon için; ”bırakın faulü maulü, zaferimizin tadını çıkaralım” demesiydi. Aslında çok ta enteresan sayılmazdı çünkü 2 yıl önce bir Antalya maçını da yine böyle kazandığında “bırakalım VAR'ı marı, hakemlere sahip çıkalım” diyebilen bir pişkindi kendisi. Yani G. Saray takımının ,hakemin görmezden geldiği pozisyon ile lig SONUNCUSUNU yenmesi ZAFER'di bu kibir kumkumasına göre. Benim notum: Çapsızlığı tarif et deseler, bundan daha iyisini kimse yapamaz. Derken 3. Maç için kendi sahasında Konya karşısına çıktı G.Saray. Daha maçın başında pozisyon yokken, aynı dili konuşan iki Konya oyuncusu; kaleci ve sağ bek; yani bir Boşnak ve bir Sloven topu G. Saray forvetine verip, kendileri de çarpışarak golü hediye ettiler. Kalan sürede G. Saray sadece savunma yaptı. Konya, forvet oyuncuları sakat veya cezalı olduğu için baskılı oyununa gol ekleyemedi.3.zafer haftası da böyle geçti.

               Ve geçtiğimiz pazartesi Beşiktaş ile G. Saray karşı karşıya geldi. Maç Beşiktaş baskısı ve hakimiyetinde giderken G. Saray ilk şutunda yine golü buldu. Fakat bu kez bu golün üstüne bir galibiyet alır mıyız diye akıllarından bile geçiremeden golü yediler. İkinci yarıda bir gol daha yeyip mağlup duruma düştüler. Bu gibi durumlar için bir planı olmayan takım bocaladı. Aslında hiçbir planı yok bu G. Saray'ın. Genç, amatör ruhlu, heyecanlı, istekli oyuncularının mücadelesiyle, şansları da tutarsa bir şeyler yapabilen vasat bir kadro. Bunun mimarı da, hakem hatası lehine olursa “geç bunları”, aleyhine olursa “asın bunları” diyen bir vasatlık şahikası. İşte bu toplama görüntülü takım bir penaltı kazandı sonlara doğru. Ve fakat gole dönüştüremedi. Maç ta Beşiktaş galibiyeti ile bitti.

             Maç sonu değerlendirmesinde mikrofon tutulan Sinyor Terim şunları söyledi: Yediğimiz 2. Golden önce Batshuai'nin Nelson'a sarı kartımsı bir faulü vardı. VAR devreye bile girmedi. Mete Kalkavan VAR hakemiydi, sorsanız anlatır da anlatır…vs vs vs. İki paragraf önce “geçelim bunları, zaferimizin tadını çıkaralım” diyen vasatizm gurusu, hakem hatası diyerek hem de olmayan bir şeye sığınmaya çalışıyordu. 2000 yılında ALTIN jenerasyonun bir araya geldiği takım sayesinde üzerine bolca sürülen yaldızların dökülmesini göremeyip, kendisinden başka herkesi suçlayabilen bir egonun bir komedi figürüne dönüşmesini keyifle izliyorum.

Afiyet olsun…