Merhaba,

Sizler bu yazıyı okuduğunuz zaman büyük ihtimalle 30 Mart günü gelmiş olacak. Bu yazıda dilim döndüğünce 28 Mart 2001 tarihinde kaybettiğimiz bir büyüğümüzden söz etmeye çalışacağım. Konunun özünde bilgi, kitap, merak, okul olduğu için kendisini ilk gördüğüm zaman, O'nun kitapçılık yaptığı zamanlardı. İlkokula gittiğim yıllarda Türbe sokak dediğimiz yerde bir kitapçı dükkanıydı, adı Kitap Sarayı idi. Beyaz ağırlıklı dekorasyonu ve gündüz bile floresan lambalarının açık olması sebebi ile kitapçıdan çok, steril bir klinik ortamı gibi görünmüştü bana. İşte Rahmetli Sıtkı Soylu amcayı ilk kez bu dükkanda görmüştüm. Tek tük beyaz tellerin olduğu geriye taranmış saçları ve dikdörtgen çerçeveli kalın gözlükleri ile büyük bir ciddiyetle oturan adam hiçbir şey söylemeden, insanda saygı hissi uyandırıyordu. Zamanla yıllar geçtikçe Sıtkı Amca'nın işleri kitapçılıktan matbaacılığa ve şu an bu yazıyı okuduğunuz gazete ile haberciliğe doğru geçiş yaptı. Bu sayede O'nun hiç bilmediğimiz kültürel yanı ve filozof derinliğindeki bilgisi ile tanışmaya başlamıştık. Kısacık, çarpıcı menkıbeler ile tarihsel kişilikleri anlattığı; fikrimce kendini de yakın hissettiği tasavvuf ehlinin özünü anlamaya özendiren, birikimlerini paylaşan sohbetler ve yazılardı bunlar. Genel anlamdaki kültürel birikimi ile eş değerde ve belki daha da üst seviyede bir birikimi de memleketimiz üzerineydi. İlçemizin siyasi ve kültürel geçmişi, yakın ve uzak tarihi hakkında bir kaynağa başvurmak istediğinizde doğru adres Sıtkı Soylu idi. İlçemizle ilgili her konuya hakim bir kültürel yelpazeye sahipti.

Yukardaki satırlarda anlatmaya çalıştığım, ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım tam olarak anlatamayacağım bir değer, bir hazine, bir anıt insandı Sıtkı Amca. Kendisi gibi Mut kültürü, folkloru, geçmiş zamanın beyitleri, ağıtları, türküleri, acıları ve sevinçleri ile ilgilenen Doğan Atlay ve Süray Vural ile birlikte Mut kültürünün üç atlısından biriydi. Fikrimce tasavvufa yakın bir iç dünyası vardı. Çokça Yunus Emre'den o kadar çok olmasa da Mevlana'dan bahsederdi.

Onunla bir kez de radyo programında bir arada olmuştuk. Son derece iyi aydınlatılmış yayın odasında, yine tasavvuf özneli bir bilgisel sunarken, anlattığı bölümlerde yaptığı tasvirlerden etkilenerek kendimi loş bir odada eski bir ocağın içindeki közlenmiş kütüklerin ya da titrek bir mum alevinin aydınlattığı bir eski zamanda, bir eski mekanda gibi hissettiğim bir an olmuştu. Hakim olduğu bilgiyi paylaşırken dinleyenlerde zaman ve mekan kavramlarını bile etkileyen Sıtkı Amca artık zaman ve mekandan münezzeh olarak ebedi istirahatgahında bizleri izliyor. Tam 21 yıldır.

Ruhun şad, mekanın cennet olsun Sıtkı Amca..