Eskiden (çok değil 1970 li yıllara kadar) dağlarımızda keklik bol miktarda bulunurdu. “Taban gübresi” adıyla tarlalara atılan “süper fosfat”; kekliği, yabani güvercinin, culanın ve daha birçok dağ kuşlarının neslini kesti, tarihe karıştırdı. Şimdi bize tatlı anıları ile lafı kaldı…  

İşte o kekliğin bol olduğu zamanlarda Mut'ta sayılır avcılar vardı. Onlar yörenin en iyi kekliğini alır, en iyi şekilde bakıp en iyi avı yapmaya özenirlerdi. O zamanın meşhur avcılarından şimdi hayatta kimse kalmadı, hepsini rahmetle anıyoruz. Bazılarının isimlerini herhangi bir sıralamaya koymadan rast gele yazıyorum: Niyazi Özbek, Sadık Keskin, Gardiyan Süleyman, Muhammet Ağa, Tahsildar Nuri Efendi, Neşri Atlay, sağlık memuru Azmi Atlay. Ahmet Toplu Gencelili Abide Mehmet,  Becili Mustafa Atalay, Gıravgalı Mehmet Yıldız, daha çokları sayılabilirse de bilgi vermek için bu kadarı yeter diyorum.

Keklik avı mensimi geldiğinde bunlar gruplar halinde beş, sekiz günlüğüne Göğden, Kızılova, Söğütözü, Saypınar gibi avlaklara giderler hem avlanırlar, hem de en tatlı tarafından sohbet edip hoşça vakit geçirirlerdi.

1970 yılı av mevsiminde tertip edilen Kozlar avcılığı sırasında avcı Mehmet Yıldız kümede beklerken hemen yakınında şaşkın şaşkın gezen bir keklik görür ve tetiğe basar… Ne var ki vurduğu keklik, her nasılsa kafesinden atan kendi kekliğidir…

Mehmet Yıldız vurduğu kekliğin kendi kekliği olduğunu anlayınca çok üzülür, olayı bir müddet saklamak ister ama arkadaşları şüphelenirler sıkıştırınca da itiraf eder.

Ben de olayı duyunca Şu şekilde dillendirmişim:

                          I

  

Sabahleyin Mut'tan kalktın yürüdün

Kar'in boğazını usul geç Yıldız

Kelceköy, Gedikköy hayli yoruldun

Çınarın dibinden bir su iç Yıldız

Eşekler meydanı Ardıçlı tapır

Oranın kekliği ormanda yatır

Eşeğin çiğnine embeli batır

Kuruca köprüden çabuk geç Yıldız

Bundan sonra yolun yokuşa sardı

Yalnız mezar derler bir makam vardı

Köşk'ün yokuşu da epeyce yordu

Soğuktur Köşk'te de bir su iç Yıldız

Yolun çatallaştı hiç fala bakma

Darısekisi'ne gidip yolu uzatma

Usul çık Mavga'yı gök tere batma

Yıkılgan'a vardın bir yol seç Yıldız

Eski yola sap ta git yavaş yavaş

Menzil sona erdi Kozlar'a ulaş

Avcılar bekliyor onlara yanaş

Onlarla anlaşmak biraz güç Yıldız

Kozlar'da bu gece misafirlik var

Akşam mezesine tavşan keklik var

Bu meze rakıya pek güzel uyar

Sulandır rakıyı öyle iç Yıldız

Gece oldu yalan faslı başladı

Arkadaşlar birbirini taşladı

Sıra sana geldi laf yavaşladı

Çok yalan söyleme biraz uç Yıldız

      

                    II

İptida Barçın'dan duyuldu sesi

Sesini duyanın coşar hevesi

Her kuranda öter artar nefesi

Koca kekliğin de namı var olsun

Arayı arayı zor bulmuş idin

Kekliğin kıymetin sen bilmiş idin

İki bin liraya vermemiş idin

Sebep olanlara dünya dar olsun

Koca keklik bu dağların şahıydı

Cümle kuşların da padişahıydı

Ne oldu demeden ayağı kaydı

Cennette melekler ona yar olsun

Kanimi geldi kalkıp bakmadın

Kekliği istedi duyup takmadın

İki bini saydı dönüp bakmadın

Göz etti Kanimi gözü kör olsun

Büyük bir hevesle çıktın Kozlar'a 

Kozların kekliği benzer kazlara 

Kısmet olup erişirsen yazlara 

Keklik avlar iken şansın gür olsun

Erte kuranında kalktın yürüdün

Bulut gibi Daz tepeyi bürüdün

Keklik elde hayli çarık sürüdün

Keklik avladığın yer havadar olsun

Koca keklik ilk kuranda son öttü

Vadesi yetmiş ki kafesten attı

Hasiret taşına acele çıktı

Rabus çifte gayri sayedar olsun

Yıldız  kurduğun küme dar mıydı

Etticeğin daim ah-ü zar mıydı

Koca keklik bu cihanda var mıydı

Lafta kaldı gayri namı var olsun

Ettin bir yanlışlık söyleme sakın

Kekliği keserken etrafa bakın

Seyyari dilinden kendini sakın

Öteki keklikler bir ayar olsun

Seyyari Mahlası Merhum Doğan Atlaya Aittir.

1- Kanimi Değerli halk türküleri sanatçımız Musa Eroğlu'nun babasıdır, o da keklik avcısı idi 

2- Rabus=Av tüfeği markası