Torun Süleyman Şentürk'ün enteresan anları oluştu dede Süleyman Şentürk'le.. hepsini hatırlama şansım yok.. hatırladığım hepsini yazmaya da vaktim yok.. kaldı ki okuyanların vakti hiç olmayacak.. askerden geldiğim sıralarda kayınbabamın evindeki manzara şuydu.. torun Süleyman'a yemek yedirilecek oluyor.. torun Süleyman ki iki yıldan fazla emdi anneyi.. ağzı süte alışan ve her fırsatta anne göğsüne saldıran, saldırınca da kıyılamayıp süt verilen adam . Hal böyle olunca verilen ek yemekleri yedirmek oldukça güç oluyor haliyle.. böylesi zamanlarda imdada hep dede yetişiyor.. alo Süleyman bey, oğlana yemek yedirilecek çabuk gel... ve uçarak geliyor Süleyman Şentürk.. ben askerden yeni geldiğim için oğluma yemek yedirebilme şansım yok. 

Adam benden çekiniyor, korkuyor.. bu yüzden dede geliyor hep.. ve hızır gibi geliyor, büyük mut ve keyifle geliyor.. annemiz o gün köfteli patates yemeğinden bir köfte ile iki parça patatesi iyice ezmiş kaşıkla.. püre haline gelmiş.. yemek köfteli püre.. yanında beş altı kaşık yoğurt.. anne tatlı kaşığındaki yemeği Süleyman'ın ağzına yaklaştırmaya başladığı an çocuk oyun oynar gibi kafasını ters yöne çeviriyor.. önce gülücüklerde veriyor. 

Ama bu seremoni uzadıkça, yemek istemediği püreli köfte ağzına habire yaklaştırıldıkça hoşnutsuzlanıyor da oğlan.. ve en sonunda annesinin göğsüne iki elliyle sıkıca tutunup kendini memeye çekmeye çalışıyor.. mis gibi anne sütü dururken bana yedirmeye çalıştığınız şu şeyede bakın diyor adeta.. ama dede gelince bütün dengeler değişiveriyor.. dedeyi görünce Süleyman'ın yüzü bayram yerine dönüyor.. gözlerini dededen hiç ayırmıyor.. çocuğun dedeye kilitlendiği anları fırsat bilen annemiz bu kısa sürede üç dört kaşık yemeği ve yoğurdu açık ağızdan yollayıveriyor.. yemek ağzına ansızın dolan çocuk titrese basını sallasa da gözler dedede trans.. üç dört kaşıktan sonra çocuk yememeyi ve dedeye bakmaya devam etmeyi de öğreniveriyor.. çok da zeki kerata.. öyle sevimli ki.. derken dede Süleyman'ın en sevdiği dalmaçyalı köpek hamlesini yapıyor.. dalmaçyalı köpeği avizenin üzerine koyup ooooşşşt bobiiii diyor.. yukarıya avizedeki köpeğe bakmak için kafayı kaldıran ve ağzı iyice açılan çocuğun ağzından iceri üç dört kaşık yemek daha giriveriyor.. çocuk elleriyle bobiye gel gel işaretleri yaparken bitiyor yemek faslı.. ödül olarak dededen kocaman bir öpücük.. ve dalmaçyalı köpek ellerinde Süleyman'ın.. bu dalmaçyalı köpek aylarca dolandı ortalarda.. hatta küçük oğlumuzda bile ayağı yanık dalmaçyalı oyun oldu çocuklara. Dalmaçyalımızın sağ ayağı yandı birgün. 

Gene bir akşam yemeği seremonisinde avizenin üzerine koydu dede Süleyman Şentürk dalmaçyalıyı. Sağ ayak yanan ve çok ısınan ampule değince yanıverde siyah kahverendi oldu biraz yeri. 

Köpeğin sağ ayak diz hizasındaki yanık derhal tedavi edildi dede ve torun tarafından.. annesinin yazmasını eline alıp dedeye uzatınca çocuk... dede hemencecik köpeğin ufunu sarıverdi.. sonra günlerce uf sardık.. köpeği ve ayaktaki yanığı görür gòrmez... " hhiihhhh.. uuufff.." derdi eliyle göstererek Süleyman çocuk.. ve büyük Süleyman üşenmeden sarardı yeniden, yeniden, yeniden bu yarayı.....