Kozlar kahvesindeki rutin günlerden bahsedelim biraz.. hafta içi genelde sakin olur kahve.. cuma akşamına kadar sakindir.. cuma akşamı ve cumartesi pazar kalabalıktır kahve.. hafta içlerinde genellikle yüz elli çay satarım kahve gündüzünde.. akşamları ise elli çay.. bizler sabaha erken kahveyi açınca ilk iş ocağın altını yakarız.. yedek kaynayana kadar kahve içerisini temizleriz.. kahvenin bütün darabalarını açar havalandırırız.. sandalyeleri masaların üzerine kapatır kahvenin toprak zeminini kovalarla su serperek iyice çamur ederiz.. kahve önündeki toprak alanı iyice çamur ederiz.. bu sayede oluşan toprak kokusu, hümik asit kahvenin havasını çok iyi arındırır.. 

Bütün sigara ve içki kokuları kaybolur.. kahvenin ocağında gece illaki yenilmiş içilmiştir.. ocağın içini güzelce temizleriz.. bulaşıkları yıkarız..

Kahve tabanındaki çamur kuruyup zemin sertleşene kadar çarşı yolunu iyice ıslatırız kova kova suyla.. sonra çarşının umumi tuvaletini vim ile güzelce fırçalar yıkarız.. 

Kahve zemin toprağı sertleşip alatav kuruyunca sandalyeleri masadan indirir güzelce masa etrafına dizeriz.. masaları düzenli hale getiririz.. 

Bir gün evvel masaların üzerine serilen sarı kağıtları ve üzerindeki beyaz kağıtları çıkarır hepsine yeni kağıtlar sereriz.. eski masa kağıtlarını bıçakla keser yazbozlar yaparız.. bu bahsettiğim iki buçuk üç saat içinde üç dalga delta marka radyomuz asılı olduğu yerden devamı müzik besler, şarkı türkü besler yaylayı.. herkesin yüreğini yumuşatır.. 

Derken ağır ağır gelmeye başlar kahveye yayla sakini erkekler.. 

Çay ver Meriç yeğenimle başlayan günüm ağır ağır akar gider.. kül tablalarını boşalt Meriç.. boşlarını masadan kırılmadan kaldır Meriç.. misafirimize sandalye ver Meriç.. soğuk su getir Meriç.. tavlayı tavla masasını getir Meriç.. fırına çay Meriç.. kasaba cefcefeli çay Meriç.. 

İlk yıl kahveyi üç kardeş işlettik.. ikinci yıl Rasim abimi fırına çırak yaptı İsmail hoca.. biz İbrahim abimle kaldık ikinci yıl. Rasim abim yayla fırınında üç yıla yakın çalıştı.. ama kahvede herkes bir şey isteyeceğinde, bizden kim olursa olsun.. 

Meriç aşağı Meriç yukarı diye çağırıldı.. 

Birbirimize çok benzediğimizden, 

ve ben fazlaca muzip olduğumdan, yayla sakinleri Meriç isminde hemfikir oldu.. tavlayı ve tavla masasını cevizin dibine getir yeğenim.. 

Salim Atalay amcam ilk çayını içtikten sonra şeref hocayı veya sıhhiye İhsan Öztürk'ü ikna etmiştir.. esirli tavla oynayacaklardır.. esirli tavla oyunları ile ilgili çok anım var.. ileriki yazılarda unutmazsam birkaç esirli tavla hikayesini anlatırım.

Mustafa Arıkan amcanın kalın ve carlak sesiyle "haydi oğlum dübeş misin" deyip zarı atışını, dübeş gelince de aslan yavrum curacığım deyip pulları öpe öpe karşı tarafın birkaç pulunu tehlikeli yerden esir alınca, "kökü kabul et yeğeniiim!!!" diye bağırdıktan beş dakika sonra kendisinin kök olup evin yolunu hışımla ele alışını anlatıp geçeyim şimdilik.. 

Rıfkı Atalay amcam çok oyun oynamaz.. eli titrediği için oyunun heyecanı ile yapacağı sakarlıklardan sakınmak ister kendini. Bu yüzden oyunları izler, sohbet eder.. ama bazen zorla kağıt oyununa dahil ederler.. basara oynarlar.

Basara yaptıkca heyecanı artar.. heyecanı arttıkca eli daha çok titrer.. hal böyle olunca da masadaki çay bardağının biri illaki dökülür masaya.. masa kağıtları ve iskambil destesi kullanılmaz olur.. babamdan tembihliyiz.. bu zamanlarda gülen yüzümüzle masa kağıtlarını iskambillerle beraber gülen yüzümüzle toplarız.. mahçup olan Rıfkı amcaya rahat olmasını üzülmemesini söyler, sakinleştirir, mahcubiyetini alırız.. yeni kağıtlar serdiğimi, masaya jilatininden rni açtığımız iskambil kağıdını koyarız. Ama Rıfkı amcam ben çayımı oyun bitimce içecem, millerin içeceği çayı da benden tarafa koymayın derken.. hep beraber mutla güleriz . 

Okey oynamaya başlayanlar olur derken.. derken maça kızı masası kurulur.. sonra briç masası kurulur bir tane.. ama en kalabalık masadır o.. en çok yorumlar yapılan, en uzun süren oyundur briç.. bazen ellibir kağıdı istenir.. bazen piket.. meşhur prafacılar vardır.. çok iddialı prafalar oynanır.. 

Fransa'dan tatile gelen Ali Kirazlı, avukat Nadir amcam başta olmak üzere beş on kişinin gapikli prafa keyiflerini yıllarca izlemişimdir.. 

İkindiye doğru kuzulukta bir kaç kadeh rakı atanlar keyifle gelirler.. güle oynaya oyunlarını oynarlar.. hafta içinde bir gündüzümüzde böylece geçer gider.. hafta içi akşam kahve müdavimleri azdır.. bazen çanak veya poker masası kurarlar.. bu masalardan bana hatırı sayılır harçlık çıkar.. paralı kumar oynarlar amaa.. hiç kimsenin gözü diğerinin parasında değildir.. 

O gün birisi ütmüşse ertesi günü ziyafet çeker kazandığıyla.. elbette para amaçlı oynayan birkaç kişide var.. anca bu sayı üçü dördü geçmez.. lakin her ne olursa olsun.. bana bol bahşişli kapik (dışarı parası.. kahveci hakkı..) hep verilir.. 

Akşamcı müdavimler oyun oynarlar evet.. ama kahve sakin olduğu için bilca sohbet vardır.. akşam müdavimcilerinin çoğu ikişer üçer bira içerler ve evlerine öyle giderler.. bir akşamda genelde 3 4 kasa bira içilir.. hafta sonlarında kahve çok kalabalıktır.

Bu kalabalık cuma akşamı başlar.. cuma akşamı ve cumartesi akşamı çay satışım yüzü aşar.. bira meşrubat satışım 10 kasayı bulur.. hafta sonu gündüzleri de yaklaşık 300 400 çay işlerim... bazen bin çay işlediğimiz günlerde oldu.. bu hafta sonu kahve hikayelerinden ikisini anlatacağım. 

Bir cuma akşamı Ali Faruk Manav, Zihni Kayadibi, Gürel hoca.. pırafa oyununa başladılar.. 

O yılın yaz başı daha.. gece kahve kapanırken yazbozlarını temize çekip bana verdiler.. yarın devam edecez dediler ve güle oynaya gittiler.. cumartesi günü eve gitmeden.. gece yarısına kadar aynı oyuna devam ettiler.. masa öyle neşeli ve iddialı ki.. içilenlerde çok fazla.. biri kola içiyorsa hepsi içiyor.. seyircilere de ısmarlıyorlar.. masayı ara ara bende kışkırtıyom.. 

Zihni abi bira isteyen sen miydin diyorum.. herkese getir o zaman diyor.. hülase herkes çok eğlenceli.. o pazar ikindi yazbozu gene verdiler elime..

Haftaya cumaya kadar sakla dediler.. hesabı da oyun bitince verecez dediler.. bu oyun o yaz bitmedi.. o yazbozu kış boyu koruduk.. ertesi yazın sonunda bitti oyun.. 

İki yıllık pırafa oyunu.. iki yıllık hesabı istediler güle oynaya... babam böyle güzel oynanan oyunun hesabı olmaz.. bu oyunun bütün hesabını Meriç ödesin deyiverdi.. 

Güle oynaya kabul ettim hesabı.. oturun sizlere birerde bira ısmarlayayım dedim.. bir diğer oyunda Nafiz hoca, Hilmi abi, Gürel hoca arasında. Hilmi abi habire bira içiyor.. masanın ahengi hepimizi mutlu etmeye yetiyor..

Hilmi abi tuvalete giderken kağıdı Nafiz hocaya emanet etti.. Nafiz guzum bu döl hile yapacak olur ben tuvaletteyken kağıt sende dursun bubam dedi.. 

Kırılıyorum gülmekten.. evet hepsini çok seviyorum tabiki de.. ama nafiz guzumla başlayıp Nafiz bubamla biten cümlenin samini paradoksu benim keyfime zirve yaptırıyor.. karşındaki adam Nafiz Ak.. enteresan güzel bir kimlik.. benim öğretmenim... benim en sevdiğim öğretmenim.. dayağını yerken bile en sevdiğim öğretmenim.. 

Hilmi abi tuvalete gidince nafiz hoca kağıdı düzdü.. Hilmi abiye kağıdı çektirecek el verip.. onu yatıracak elide gürel hocaya verdi.. 

Tuvalet dönüşü o el battı Hilmi abim... gülmeceler gülünürken.. Nafiz hocaya döndü ulen Nafiz doğru söyle bu kağıdı sen düzdün değil mi deyiverdi.. kahvede gülmeyen yoktu o anlarda.. 

Hepinize saygıyla sevdiğim güzellikler...