BAŞKANIM

Başındayız âşıklığın sıratın

Hak yardım ederse geçmek isteriz

Değerli Başkanım Ünver Nasrattın

Himmetinle güller açmak isteriz

Bir gün kimliğimi bilirse alem

Yalnız gerçekleri yazacak kalem

İcazet verirse ol Rabbül alem

Hakkın izniyle uçmak isteriz

Kötülük giremez gönül köşküne

Rahmanın meyiyle girdim meşkine

Halk olana sevgim halik aşkına

Sevgi yaylasına göçmek isteriz

Gönül ayrılır mı mürşid izinden

Hakkı mukaddese bağlı özünden

Nikab kalkar ise gönül gözünden

Eğriyi doğruyu seçmek isteriz

Güldiken’im sözüm vardır insana

İnsan olan gönül bağlar Rahmana

Cem olup da kurulunca meydana

Ustalarla boyu ölçmek isteriz

            Tabii bu mesaj üzerine âşığa teşekkür ettim ve kısa bir süre yazıştık. Sonra irtibat kesildi. Bu yazı ile ilgili olarak kendisine ulaşmak için Facebook’taki sayfasına girerek cep telefon numaramı yazdım. Bir süre sonra, oğlu Mehmet Çetinkol’dan şu iletiyi aldım: 

“Kıymetli Hocam merhaba. Ben Mehmet ÇETİNKOL. Babam Güldiken'in adına sayfayı yönetiyorum. Kendisi hastalıklarla mücadele içinde. Edebiyat öğretmeniyim. Aynı zamanda halkbilimi alanında yüksek lisans yapıyorum. Babamla ilgili yaptığım çalışmayı, 2017 yılında " Âşık Güldiken/ Karaman'dan Bir Ses" adıyla kitaplaştırdım. Kendisiyle ilgili tez, bildiri ve maddeler de yazıldı. Bunlardan ulaşabildiklerimi size iletirim. Dilerseniz hem kitabı hem de diğer çalışmalarımı adresinize gönderebilirim. Babama selamınızı söylemem yeterli. Kendisi pek çok âşığımızda olduğu üzere kıymeti bilinmeyen değerlerden. Yunus sevgisini, Karacaoğlan coşkusunu ve Karakoç yergisini harmanlayan biridir Güldiken. Bu yüzden yeni neslin tanıması gerek. Sizin de bu çalışmanız bu noktada bizler için kıymetlidir hocam. Çocukluğumdan beri isminize aşinayım. Özellikle bayram kartlarınızdaki imzanıza hayrandım. Selametle kalın. Var olasınız.”

Bana bu iletiyi gönderen Mehmet Çelikkol, asıl adı Durmuş Çetinkol olan Âşık Güldiken’in en büyük oğlu. Korkut Ata Üniversitesi’nde  " Karaca Oğlan şiirlerinin tematik açıdan incelenmesi." Konusunda yüksek lisans yapan Mehmet Çelikkol, Osmaniye 80. Yıl Cumhuriyet Anadolu Lisesinde edebiyat öğretmenidir. Âşık Güldiken’in küçük oğlu ile iki kızı da öğretmen olarak Millî Eğitim Ordusunda görev yapıyorlar.

            Durmuş Çetinkol 1955 yılında Karaman’ın Taşkale Kasabasında doğdu. Çeşitli işlerde çalıştıktan sonra 2004 yılında eski adıyla gardiyanlık olan infaz koruma memurluğundan emekliye ayrıldı.

Değerli Editör, şair Hikmet Elitaş’ın 2019 yılında yayımlanan “Yunus’tan Günümüze Karaman Şairleri Seçkisi” adlı güldestede Âşık Güldiken hakkında şu bilgiler verilmektedir:

“İlkokul eğitimini köyünde, ortaokul öğrenimini Konya’da, lise öğrenimini Karaman’da  tamamlayan âşık, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Bölümünden mezun olmuştur…Ozan Türkiye İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği (İLESAM) üyesidir…Ozan Güldiken günümüzde  nadir görülen bâdeli aşıklardandır. Rüyasında önce Taptuk Emre’nin, dergâhına götürülür ve Yunus Emre’nin mezarının bir kişi tarafından işaret parmağıyla gösterildiğini anlatır…”

            Oğul Mehmet Demirkol, 2017 yılında, âşığın şiirlerinden ve kısa yaşam öyküsünden oluşan bir kitabı “Karaman’dan Bir Ses” adıyla yayımladı. Bana yazdığı bir iletiden anladığıma göre, geniş kapsamlı bir çalışma yaptığı babasıyla ilgili yeni bir kitabın hazırlığını yapmaktadır.

            Kendisiyle ilgili bir yazı kaleme alacağımı öğrenen Âşık Güldiken bana yayımlanmasını istediği şu şiiri göndermiştir: 

SAZIM VAR

Bir elim şerefte bir elim şanda

Düşmanımın göz olmasın vatanda

Koskoca uygarlık koydum arkamda

Yarınlara dönük yüzüm var benim

Mete Han, Timuçin, Bumin Kağan’da

Hazar güvercinim ala doğanda

Zaferlerim rahmet olup yağanda

Orhun vadisinde yazım var benim

Yakutistan, Mançurya’da Kırım’da

Çalışkanım boş duramam yerimde

Tibet, Moğolistan, Karakurum’da

Altay dağlarında izim var benim

Gök Tanrı’ya yakarmışım her zaman

Elinde efsûnu coşardı Şaman

Millet düşmanına vermedim aman

Hallacım, atarım, tozum var benim

Özge dilim Ural-Altay okunur

At bin denir; kargı kılıç takınır

Keçeler döşenir, kilim dokunur

Türkmen obasında bezim var benim

Amu-deryalarında gül gibi açtım

Atlarla Tuna’yı, Budin’i geçtim

Malazgirt, Mohaç’ta Hak için biçtim

Rüzgara karışmış hızım var benim

Sevgiler doldurdum Hazar’a, göle

Nice imparator getirdim yola

Hiçbir güç zincirler geremez kola

Dağları eriten közüm var benim

Ordular kurarım cenge çıkarım

Oba oymak birden coşar akarım

Her zaman barışa özlem çekerim

Mustafa Kemal’den tezim var benim

İçimde işleyen sevgi yarası

İzim olmadık yer göster, neresi?

Ay’la Güneş derler aha şurası

Daha yukarılarda gözüm var benim

Dayan Güldiken’im olma ha talan!

Ne mutlu Türk gibi yaşayıp ölen

Dedem Korkut, Yunus Emre’dir çalan

Çeşte, kopuz, tambur, sazım var benim

            Üniversite mezunu, nadir ozanlarımızdan biri olan Güldiken’in vefatına çok üzüldüm. Güzel insandı, adam gibi adamdı. Vefatı, âşıklık geleneğimizin geleceği bakımından büyük bir kayıptır. Tüm ozanlarımıza ve  aile bireylerine başsağlığı ve sabır; ozan gardaşıma da Allah’tan Rahmet diliyorum.