SEKA’dan kağıt yüklemiş bir defasında. İstanbul’a kağıt götürüyorum, seni üç beş gün gezdireyim dedi. Olur dedim. Sevindim.. heyecanlandım..

            Akşam üzeriydi. Bugün köyde yatalım ve sabah dörtte çıkalım yola dedi..

            İstanbul kaç kilometre abi diye sordum sabah yola yürüyüp Sertavul yokuşuna ulaştığımızda. Zeytinlikten arabanın yönünü yokuşa vermiştik. Arabada 21 ton kağıt yüklü. Austin burunsuz BMC kamyonumuz. Yokuşta gitmiyoruz sanki. Dengimizden biri yürüse yolda.. bizi geçer hissindeyim..

            İstanbul 837 kilometre dedim dayıoğlum. On kilometresini bitirdik bile. Şu Sertavul yokuşunu iki iki buçuk saatte kazasız belasız aştık mıydı İstanbul’a vardık say dedi. Bu yokuş Türkiye’nin en uzun rampası dedi. Yük kamyonu şoförleri sırf bu yokuş yüzünden bu civara yük almazlar dedi. Bu yokuşun, yüklü kamyonla inişi de zor çıkışı da zor dedi.

            Burunköye varmadan önceki zeytinlik üstü viraja henüz varmamıştık. Araba gitmez oldu. Dayıoğlum arabayı boşa alıyor ayağını frenden çekiyor, araba bir milim oynamıyor aşağıya bile. Yaşlı BMC miz naz yapıyor, olmazlanıyor, kırk kilometrelik yokuşun daha ilk kilometresinde başlıyordu dayıoğlumun mücadelesi..

            Beni direksiyona oturttu.  Muhtemelen estenavuzda problem var dedi. Ben biraz hidrolik bırakacam, araba geriye oynadığı an frene bas ve el frenini çek dedi. İlk şoförlüğüm bu hadise. Dayıoğlumun tahmini doğru çıktı. Yola tekrar yürüdük. Önümüzdeki uzun yokuş boyunca dört arıza daha yaşadık, gümleyen lastikleri saymıyorum bile.

            Lafı uzatmayayım. İlk gecemizi Sertavul geçidinde, rakım 1610 levhasında geçirdik. Sabaha karşı oraya ulaştığımızda, onca yaşadığımız olumsuzluğa rağmen dayıoğlum çok mutluydu. Mutluluğuna sebep ise Türkiye’nin en uzun yokuşunun bittiği noktada olmamızdı.

            Giriş yaptığım bu yolculuktan klasiklere girecek bir kamyoncu romanı çıkar aslında.

            İstanbul küçük çekmeceye 9 günde vardık. Dönüşümüzü hiç bahsetmeyecem. Çünkü yazımızın konusu değil bu anlattıklarım.. Konumuz  YOKUŞ.. RAMPA...

            İlçemizde Sertavul yokuşunun etkilemediği adam yoktur. Aynı şekilde bu yokuşun inişi de herkesi etkiler. Çok çetindir bu yokuşu çıkması da inmesi de.

            Yaz dönemi bu yokuşun belli bölgelerinde ağzını ayırmış (motor kaputu açılmış), yolun sağına çekilip dörtlüleriyle taşikardi hissi veren nice Mercedesler, Audiler... veya her neciyse artık bu üst markalar .. hepsini görürsünüz . Bu yokuşun huyunu suyunu iyi bilir mutta yaşayanlar. Mut insanının her biri emek ve alın teri kokar misler gibi.. ama bu yokuşta siner bu bölgenin insanlarına..

            Gelecek yazımda bu yokuşun fiziki yaşantısı ve fiziki şartlarını yazacağım.. benim düğünüme taaaa Bayburt’tan gelen öğretmen temel hocayı bu yokuşun nasıl mat ettiğini de anlatacam.

            Bugünkü konumuz, bu yokuşun bizlerin ruhsal yapısında oluşturdukları olsun istiyorum ...

            Yazıyı az biraz siyasete de getireceğim. Malüm bu gazete çıktığı dakikalarda cumhuriyet halk partisinin ilçe kongresi yapılıyor olacak..

            Kongre öncesinde, kongre sırasında ve kongre sonrasında nice yokuşlar olacak. Birileri bir diğerine yokuş yapacak. Yokuş yapılan bir ötekine yokuş yapacak.

            Aladalavereyi bilmem. Hazzetmem aladalavereden.. kimisi üzerine bindiği aladalavere merkebiyle yokuş yapacak. Kimisi bir yakınının işi için yokuş yapacak.

            Bazen iki keskin yokuş birbiriyle çakışacak. Ruhları yoracak bu yokuşlar. Bazen sevgiyi insanın üzerinden attıracak bu yokuşlar..

            Rahmetli babamın, bir konuyla ilgili arkadaş tartışmasında şöyle dediğini dün gibi hatırlarım. YOKUŞ YAPMA GADAŞIMM!!!

            Mut çukur oysa.. mut çökeltinin dibinde bir ova, ovanın boynunda güzelim göksu dolalı. Zümrüt kolyeli bir yaşam alanı ilçem. Ama bütün ilçe yaşayanlarının ruh aleminde gizliden gizliye durur Sertavul yokuşu. Çetrefillidir yokuşumuz gibi ruh hallerimizde.

            Ben Sertavul doğumluyum. On beş temmuz perşembe, saat dokuz buçuk civarı Sertavul güldürde doğmuşum. Özüm Torosların yücesi hep. Ama o yücelere ermek için nice yokuşlar gerek.

            Şuan bu yazıyı okurken bazı yerlerden nice yokuşluklar duyacaksınız. Anılarınızda yokuşlar canlanacak.

            Her daim güzele çoğalınız.. saygıyla.. gelecek yazımızda Sertavul yokuşunun fiziki yapısından bazı anlatılarımda buluşmak üzere..