BİR FIKRADIR MUT’TA YAŞAMAK

Mizahın güldürmekten yana algılanmasının yanında; düşündüren bir özelliği olduğunu hepimiz biliyoruz. Tabi gündelik hayatın sıkıcı yanları ağır basınca; düşünmek zor, gülmek ise hem kolay hem ihtiyaç oluyor. Sohbet arasındaki mizansal ürünler ise; komedi ve espri ağırlıklı oluyor. Gayet doğal.

Üretken, çalışkan ve bir anlamda çok fedakar Mut insanı, bir yanda popülarite peşinde koşan, menfaat bekleyen, “Ben size yardım ettim haaa!!! Bunu unutmayın” diyen lüzumsuz tipler var. Başka tipte adam yok mu, elbette var. Ama mevzu bu iki portre yoğunlaşacak.

Görevini yapmakla, görevini kötüye kullanmak, hali hazırdaki sorumluluğunu kabının dışına taşmış gibi göstermek bir değil. İlkeli bir insanın yapacağı iş; sorumluluğunu yerine getirmek ve gereken yerde katkı vermek. Bu katkı kimi yerde fedakarlık, kimi yerde yardım, kimi yerde ise insani bir erdemlilik olarak tanımlanabilir. Buradaki belirleyici; olayın şeklidir.

Geçtiğimiz haftalar içerisinde Mut Kayısısı para etti, ihracatı patladı, vay şöyle gelir böyle gelir… bir çok haberle okuyucularımız buluştu. Mut’un yerel ağırlıklı bütün gazete ve internet sitelerinde yer aldı. Haliyle okundu ve eleştirildi. Ben henüz çok doğru, helal olsun, diyeni duymadım.

“Ya bunu yazan bu memlekette yaşamıyor, ya açıklamayı yapanın vatandaşın halinden haberi yok ya da gerçekten öyle ise bizim neden haberimiz yok” diyenler çoğunlukta. Çok sert tepkiler, manalı mesajları toplum veriyor. Ama anlayana, işine gelmeyen hala anlamamazlıktan gelebilir. Maalesef okumuşlukla, anlayış paralel olmayabilir.

Dış Ticaret Müsteşarlığında görevli sevgili hemşerimiz Sayın Mustafa SEVER tarafından ulaştırılan mail ve açıklamalar, Sayın Bakan Çağlayan adıyla açılmış ve rakamsal veriler, Sayın Bakan tarafından ifade edilmiş. Biz elbette karşıdaki muhatabımız Sayın Sever’e güveniyoruz. Yani bu açıklama, bir bakan açıklamasıdır, diyoruz. Ancak şunu da kendilerine ifade ettik. Böyle bir haber, böylesi rakamlar Mut halkına iyi hizmet getirildiğinin, ihracatının para kazandırdığının değil, halkla dalga geçildiğinin, alay edildiğinin ve sorumsuzca bir çıkış olduğunun göstergesi olduğunu ve öyle de algılanacağını ifade ettik. Anlayış olmayınca yapacak tek şey kaldı, sizlerin yorumuna ve değerlendirmelerine bırakmak. Bu ikili diyaloglar, diğer meslektaşlarımla da muhtemelen yaşanmıştır.

Sonuç nedir, bir fıkra gibi:

Vatandaşın kayısısı para etmedi. Veresiyeler dönmüyor esnaf bunalmış durumda. Meysu için bekletilen kayısı bile seçiliyor. Biride diyor ki,

Vatandaş şokta;

Sonuç ortada, aracı kimse, ihracat yapan kimse harmanı kaldırdı. Geçen sene 1,80 TL’ye aldığı bir kilo kayısı, iyi paraydı. Şimdi 1,80 TL’ye 6 kilo kayısı aldı. Elbette hammadde ucuz olursa; alım yüksek olur. Ama vatandaş da 6 kat daralmış, sıkışmış. Elde mazeret hazır. Komşu ülkelerde savaş var kriz var, malı satamıyoruz mazereti çok geçerli. Peki; bu ihracatçının önünü açmak demek, memlekete para kazandırmak mı, memleketin üreticisini ihracatçıya boğdurup, pay kapmak mı? Makam korumak mı? Nedir ? vatandaş bunalmışken, bu rakam telaşı neden kaynaklanıyor? Gayet iyi niyetten mi?

Bu fıkrada elbette gülecek bir durumdan ziyade düşünüp, ağlanacak yorumlar gelecektir. Takdiri sizlere bırakıyorum.