ALİ YAVER SOYLU
aliyaversoylu@muttanhaber.net
04/09/2013 Son deminde biraz siyasi sohbet. Dedikodusu bıkkınlık ve gına getirse bile, olmazsa olmaz gerçeğimiz; siyaset. Hastaya ilaç yazabilmek, muayene edebilmek, tedavi veyahut ta ameliyat edebilmek için doktor olmak gerekiyor. Bir çocuğa bir harf öğretebilmek, okutmak, öğretmek ve her şeyden önemlisi eğitmek için, geleceği düşünmesini sağlamak için, öğretmen olmak gerekiyor. Bir ağacın, bitkinin dilinden anlamak, ona su mu, gübre mi, yoksa gençleştirme mi lazım, bilmek için ziraat mühendisi olmak gerekiyor. Ticari erbabın devletle yüzleşebilmesi için, onun devlet yükünü, karını zararını hesap edebilmek için muhasebeci olmak lazım. Bir betonun metrelerce yukarı yükselişi, dirayeti, görsel güzelliği, yaşam alanı sunuşu ile ilgili bir yorum yapabilmek için inşaat mühendisi veya mimar olmak lazım. Kabaca tarifler oldu belki ama bir işin yorumu, o işten anlayana yakışıyor. Söz konusu siyaset olunca olay tam tersine dönüyor ve herkese laf düşüyor. Elbette düşsün, demokrasiden rahatsız olan yok. Ezbere laflarda, bindirilmiş, doldurulmuş ağızlarda, dillerde sorun var. Toplumun en büyük problemi, kendi düşüncesiyle değil, birilerinin düşüncesiyle fikir sahibi oluşu. Yani bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak kötü bir hastalık. Seçilmişler iş değil çene yapıyorsa, seçmenin çene üzerinden değerlendirmesi gayet normal. Eser ve hizmet yapılıyorsa, o zaman ona göre konuşmak doğrusu olur. Sadece “istemezük” deyip, her şeye at gözlüğü ile bakmak tarih oldu. “Topluma hizmet getiren, birlik, beraberlik ve kardeşliği tesis eden, uzlaşının sembolü, olgun ve sağduyulu yaklaşım, hoşgörü genişliği” bir siyasetçinin gazeteci gözüyle olmazsa olmazıdır. Demokrasiye inanıyorsak, istediğimize istediğimizi söylemek özgürlük mü, birilerinin onurunun kırılacağı, kişiliğine, değerlerine varıncaya kadar yapılan saldırılarla, ne amaçlandığı hiç düşünülmez mi? Dedikoduyu kendilerine meslek ve yaşam tarzı haline getirenlerin yıllarca iktidar koltuğuna gelemedikleri gerçeği ortada. Ellerine geçen ilk fırsatta milletten hınç alacak derece keskinleşmiş ve şeytani dilleriyle konuşanlara zihinlerde fırsat vermemek lazım. Hiçbir makam ve mevki, hiçbir dünya gerçeği, kalıcı değildir. Gelip geçecektir. Bir ömrün, bir hayatın tabiri yerindeyse hevesidir. İnsanlar Mut gibi yerde, sıcaktan, işten güçten, ekonomiden, aile bağlarından…. Vs şeylerden değil, laftan, dedikodudan ve çamurlu saldırılardan usanır. Bu kafayla Mut, kendisini yormaktan öteye gitmez. Kendi kendine verdiği zararı arz-ı alem bir araya gelse veremez. İstemezük gemisine binenler, o gemiyi karaya oturduğunda, doğalgazı gelmiş, sıcak asfaltı döşenmiş bir Mut’ta, ocak yakmaz, yolda yürümez mi olacak? “Verilenle yetinme, kabuğunu kır, ileriye bak” diyen ufku açık bir sistem, kime ne zarar verir? Dedikodudan başka, topluma nifak tohumları ekmekten başka bir işi olmayanlara sormak lazım; bugün Mut için ne yaptın? Kendi insanlığın için ne yaptın? Cevap: “yapamazuk, yaptırmazuk” mu? Nedir?Bu arada geçtiğimiz hafta içerisinde kaybettiğimiz ilçemizin yetiştirdiği değerlerden eski Belediye Başkanlarımızdan merhum Aslan Yalçın’ın oğlu Almanya’da vefat eden Ahmet Tamer Yalçın’a, yine eski Belediye Başkanlarımızdan Eczacı Rüştü Dinçer’in ağabeyi İstanbul’da vefat eden Avukat Hasan Dinçer’e ve Türkiye’de dikilen ilk halkozanı heykelini ilçemize kazandıran ünlü heykeltıraş Prof. Dr. Hüseyin Gezer’e Allah’tan rahmet, yakınlarına başsağlığı ve sabır diliyorum.
|
Devamı 
