Uzun bir aradan sonra yeniden burada yazabilmenin mutluluğu içindeyim. İlk yazmaya başladığım zaman köşenin adını açıklamıştım. Bilmeyenler ve gazetelerini yeni açanlar için tekrarlayalım. Bildiğiniz üzere “karga b…nu yemeden” ya da daha kibar olursak; “karga kahvaltısını etmeden” şeklindeki deyişler çok erken saatte faal olanlar için zamanı tanımlamakta kullanılır. Esprili bir deyiştir. Ama ben ehl-i keyf bir karga olduğum için öğle yemeği ile başlıyor faaliyet. Mevzu bundan ibaret. Köşede çatal bıçakla yemeğe hazırlanan karga ben oluyorum. Allah beterinden esirgesin.

Bu köşede daha öncede olduğu gibi her konuda yazacağım inşallah. Bunun belirli bir kategori sınırı olmadığı için böcek, çiçek, festival, belediye, yol, siyaset, sanat, müzik, spor ve aklınıza gelebilecek her konuya karga kararınca maydanoz taşımayı ümit ediyorum

Bu ilk yazı olduğu için eski kifayetsiz muhterislerin meclis toplantılarından, birilerini ihya eden imar kararlarından, beni gazeteden ve yazmaktan ve hatta radyodaki bir saatlik programımdan, sırf kendilerini eleştiririm korkusuyla uzaklaştırıp, sonrada yılışarak benden oy isteyen, sözde adam özde lümpenlerden ve değerlendirme ustalarından söz etmeyeceğim.

Havuz problemlerinin aslında Ziraat fakülteleri için zorunlu ders olması gerektiğine, horozun ölmesine rağmen gözünün çöplükte kaldığına benzer bir teorinin mezbahaya uyarlanıp uyarlanamayacağına, kendi mesleğimle ilgili bazı konulara, zamanın yargılayıp mahkûm ettiği kendini akıllı zanneden aymazlara, yaptığını kimsenin bilmediğini görmediğini düşünen uyanıklara, bir şey sorduğumda “senin bilmediğin şeyler var” diyen mevki sahiplerine, bir türlü bitmeyen meydan düzenlemesine, varlığının ne işe yaradığını kendine bile açıklayamayan Anıtlar Yüksek Kurulu, Tabiat varlıklarını Koruma, Muazzez İlmiye Çığ gibi artık yarı canlı yarı fosil oluşumlara ve onların kerameti bile olmayan fikirlerine, bunu alıp Türkan Saylan perspektifine taşıyıp 1930'lu yıllara özlemle bakıp iç çeken Cumhuriyetçi görünümlü faşistlere, lüzumsuz ve boş konuşarak insanların dini duygularını hem istismar edip hem ses kirliliği yaratanlara, haftada bir gün olan 3 dakikalık vazifesini elindeki yazar kasa fişi büyüklüğündeki kâğıttan okuyan imamların ezber sorununa, iğrenç bir ses ve yorumsuzlukla okunan ezanlara, bunları duymayanlara, duyanlara duymayanlara bu satırlarda gün be gün yer vereceğim.

Bu gün itibariyle kendimi hatırlatmak, yeniden merhaba demek ve geçmişte hangi konularla bu satırlarda yazdığımı bilen bilmeyen her okurumuza şimdiden haber vermek amacıyla yazılmış bir yazıdır bu. Bu satırların yazarı Allahın izniyle önümüzdeki haftadan itibaren kendisi de dahil olmak üzere her şeyi eleştiren ve nasıl diyorlar hah “muhalif” yazılarına başlayacaktır. Görüşmek üzere

Afiyet olsun.