Merhaba,

En sevdiğim mevsimdir sarı sonbahar. Düşen bir yaprak görürsen beni hatırla demiştin. Biliyorsun seni ben sonbaharda sevmiştim. Her sonbahar gelişinde sarı sarı yapraklarla kuru dallar arasında sen gelirsin aklıma. Bu şarkı sözlerini daha da çoğaltabiliriz. Şarkılara göre sonbahar hüzün ve ayrılık temalarıyla yüklü. Sararan mevsim beraberinde ayrılık veya yalnızlaşan kalpleri getiriyormuş gibi bir hava estiriliyor. Mesela yine aylardan kasım diyerek bir yalnızlığın yıldönümüne selam verilirken, kasımda aşk başkadır diyerek te kalpleri ısıtacak ateşler yakar bu şarkılar. Ah bu şarkıların gözü kör olsun demiyorum ama benim iç dünyamda güzel şeyler sonbaharda oluyor.

Yıllar önce “yazgülü” başlıklı bir yazı yazmıştım. Hatırlayanlar olabilir. İçimdeki kız çocuğu özlemini anlatmaya çalışmıştım. Zamanla öyle büyük bir hale geldi ki bu özlem. Bundan daha fazla özleyeceğim hiçbir şey olamaz diye düşünmüştüm. Oysa özlemini çektiğiniz ve olmasını beklediğiniz bir şey sadece hayaldi. Gerçek yanımda, yanı başımda dururken. Neydi gerçek sahiden? Hayat gerçek miydi yoksa tek gerçek olan ölüme bizi hazırlayan bir sahne miydi? Bunları düşünürken hayatı ıskalamış mıydım acaba?

“Canımın içi” dedi. Ve şaşkınlıkla karışık heyecanımı çoğaltarak; ne güzel bir söz değil mi? Hem canım hem içim… diye devam etti. Heyecanımın mutlulukla ilgili olduğunu anlayıncaya kadar boğazım kupkuru olmuştu. Sizi bilmem ama ben mutluluk veren heyecanlar esnasında dilimin damağımın kuruduğunu hissederim. Evet dedim çok güzel, çok güzel de bana söylediğinden nasıl emin olabilirim. Bu son kısmı içimden geçirdim tabi. Erkeksen sesli söyle. Sonra ona baktım. Bakarken ben ben değildim. Belki o da değildi. Ömrümün en uzun, ömrümün en kısa, ömrümün en yoğun, en yakıcı bakışması oldu. Kim bilir kaç saniye sürdü ama bana mevsimler kadar uzun geldi. Yaz gibi sıcak, Kış gibi bembeyaz, bahar kadar cıvıltılı, sonbahar kadar duygu yüklüydü. Ve o hep anlatılan, filmlere konu olan, şarkılarda yaşayan, kitaplarda sayfalarca anlatılıp üzerine nice eserler sunulan o eşsiz, o tarif edilemez o hiç kimsenin ve o herkesin olan, yaratılmışlara verilen en güzel duygu beni aldı götürdü. Avare gönlüm bir yalnızlık şarkısı söylemeyi bırakmıştı artık. Anlamları açısından en güzeli olduğunu düşündüğüm şiirlerle, şarkılarla anlatmaya çalışsam da; içimdeki bahar ve içimdeki coşku öyle güzel öyle büyük ki. Diğer şarkılar ve şiirler sıradan bile gelmiyor artık. İçimdeki sevgi ve aşka dair duyumsadıklarımı bir bir notaya dökecek olsam bu daha önce kimsenin duymadığı bir senfoni olurdu ancak. Bunca güzelliği, heyecanı, hepsinden önemlisi; huzuru getirip hayatıma düzen veren bu duyguyu insana bahşettiği için Allaha binlerce kez şükrediyorum. Bu duyguyu benim kalbime tek bir cümle ile işleyen hayatımın manasına teşekkür ediyorum. Bu mana öylesine derin ki; varlığıyla hayatımı şiire çeviren bir kadından söz ediyorum. Düşünmek bile istemediğim yokluğu ise beni sürgünlere gönderir belli ki. Ve ben o sürgünde çok yaşamam bilirim. Şimdi bu yazdıklarım sana hissettiklerimi anlatmaya yeter mi? Hayır ne benim sana olan aşkım, ne de sen sayfalarca yazarak anlatılacak türden sınırlı değiller. Ben sadece anlatmaya çalışırım. Aklım ve ruhum aynıyı işlerken bundan dolayı mutluyum. Senin hayatıma kattığın fark sadece beni kendimi tekrarlamaktan kurtarmak değil. Kendime geri kalan hayatım için yol bile çizdim sayende. Çünkü her uyandığımız gün son günümüz olabilir. “Kalk ve hayatının son gününe günaydın de” diyen bir içsesle uyanmaktan vazgeçip her sabah mutlulukla uyanmam ve içimden çocukça yükselen “hayat ne kadar güzel” sesiyle güne başlarken dudağıma ilişik duran gülümseme hep senin eserin. Sen; sesi başka, adı başka kadın, sen Saçları başka, elleri başka güzel kadın, sen yüreği güzel kadın senin hayatında olmaktan onur duyarım. Hayatına beni buyur ettiğin için o günden beri mesut ve bahtiyar bir insanım. Allah'ın verdiği ömrüme güzellikler kattığın için ve her günümü başka bir şiire çevirdiğin için ve huzur için ve sana dair her şey için bilmelisin ki vazgeçilmezimsin. Saygı ve sevgiyle.

AŞK olsun